Dré heeft in de afgelopen jaren ongelofelijk veel tijd, geld en energie gestoken in de voortstuwing van de SV Rabilsky. Al voordat er van een SV sprake was, lanceerde hij het blad Schaaknieuws, dat nu als Rabilsky Gazet zulk een stormachtig en tumultueus leven leidt. In die eerste tijd was het dunner dan nu, nog niet zo netjes en het bezat slechts 1 nietje, in de linkerbovenhoek. Van dit blad is Den Dré vijf lange jaren hoofdredacteur geweest. Dat gaf wel eens aanleiding tot complicaties. Want Dré is dan wel heel enthousiast, maar zijn energie is niet altijd even duidelijk gericht. Zodat het kon voorkomen dat de abonnees van dit heerlijke tijdschrift maanden moesten wachten op het Kerstnummer en dit pas in de lente ontvingen, terwijl de voorzitter inmiddels al weer hard bezig was met de organisatie van het eerstvolgende Rabilsky Snelschaaktoernooi. Anderzijds is het ook zo dat de hoofdredacteur zich, speciaal voor de produktie van de Gazet, een PC aanschafte waar ikzelf, als professioneel broodschrijver, mijn vingers bij aflik. Ik bedoel maar...

Ook op andere fronten zette Dré zich in. Zo wilde hij er niet van horen dat het Rabilsky Congres in een andere behuizing dan de Zijne zou worden gehouden. Ons Clubhuis was bij Dré thuis, eerst in de Jacobijnestraat en nu alweer enkele jaren in de Kleine Houtstraat. Dat was natuurlijk jammer voor al diegenen die ook wel eens hun buren wilden verrassen met een defilé van Grote Geesten en Beroemde Mannen door de straat, maar uiteindelijk bleek Dré's Place toch het beste onderkomen. Vooral omdat de zorgeloze voorzitter er ook niet van wilde horen dat er voor het tijdens het congres vergoten bier werd betaald. Hierin mogen wij de oorzaak zien dat het agendapunt 'Vers Biertje' tijdens de vele Congressen regelmatig terugkeerde en dan door luid gejuich van de vergadering werd begroet. De voorzitter kon men op dat moment, terwijl de Congresgangers hossend door zijn kamertje dansten_, tevreden glimlachend op zijn stoeltje zien zitten. Hij kende zijn Kudde. Overigens blééf hij op die momenten ook zitten. We moesten zelf het bier maar halen. Hij had al voor koffie gezorgd en dat was genoeg. Pappa vond het welletjes.

Zijn tomeloos enthousiasme richtte Dré niet uitsluitend op het IMRT. Dré is niet eenkennig, dames en heren. Welnee, hij schaakt alles wat los & vast zit. Zo is hij vaste gast op het Hoogovenschaaktoernooi in Wijk aan Zee, waar de organisatie speciaal voor hem elk jaar een extra pannetje Erwtensoep klaar zet. Ook tijdens het Jordaantoernooi in de hoofdstad is Dré, samen met enige andere leden van de Grote Acht, onopvallend aanwezig. Hij rookt zijn Lucky, drinkt zijn biertje en ziet goedmoedig om zich heen. Presteert de voorzitter ook iets tijdens deze toernooien, hoor ik u nu vragen. Eerlijk gezegd, ik weet het niet. Ik heb er zelden iets van vernomen, maar uit het feit dat er geen Extra Edities van de Gazet worden uitgebracht mogen we concluderen dat noch in Amsterdam, noch in Wijk aan Zee, noch overal elders waar gelegenheidstoernooitjes worden georganiseerd, André Spaargaren met lauweren wordt omhangen. Ditzelfde is in het In Memoriam Rabilsky Toernooi het geval. Den Dré behoort hier tot de goede middenmoters. Hij is een man van uitersten en belandt daardoor in het midden. In zijn spel is hij onberekenbaar. Dat begint al bij het afspreken van de speeldatum. Op de meest ongelegen momenten moet Dré werken en gaat de Partij op het laatste moment niet door. Maar als het er dan uiteindelijk toch van komt weet de tegenstander nimmer wat hij van Dré kan verwachten. Speelt hij slecht, zoals wel eens voorkomt, of heeft hij vanavond een geniale bui waarin hij zelfs de tweevoudig winnaar van de Dildo van het bord veegt?

Nu vraag ik u af: is Den Dré een sjeuschaker? Zoals u weet is het sjeu een onderwerp van continue discussie binnen 'Het Rabilsky'. Volgens de één gaat het verloren door het toenemend fanatisme van de Grote Acht, volgens de ander blijft het behouden omdat het sjeu zich niets aantrekt van beperkende regels, zoals die vooral door de schaakklok worden opgelegd.

Wanneer we die laatste mening bezien, komt deze het dichtst bij wat Dré is. Ja, hij is een sjeuschaker, maar dan één die geen overdreven vrijheden nodig heeft. Hij heeft geen bezwaar tegen het doornemen van een partijtje Karpov - Kasparov, zijn boekenkast buigt bijkans door onder het toenemend gewicht van de immer groeiende rij schaakboeken en ook de Partijenzak vlooit hij iedere keer weer uit, op zoek naar nieuwe openingetjes en originele variantjes.

Doch ondanks deze studie blijft de voorzitter oog houden voor het sjeu. Dré is namelijk een buienmens. Heeft hij een fanatieke bui, dan schuift hij na de Zuurkool met Banaan achter het schaakbord en veegt de vloer met u aan. Heeft hij een sjeuige bui dan zal het hem allemaal een banaan wezen en kunt u alle kanten met hem op. En dat, dames en heren, is de essentie van de sjeuspeler. Ik heb me daar zelf ook vele jaren in vergist. Ik dacht dat een sjeuspeler altijd maar met het sjeu bezig moest zijn, meer dan met het Edele Schaakspel. Dat is niet zo. Een sjeuspeler laat zijn spelkwaliteit afhangen van hoe zijn pet staat. Of, in geval van Den Spaargaren, van hoe zijn brilletje staat. Ook hierin was hij altijd de gemoedelijkheid zelve. Als gevolg van zowel zijn positie als voorzitter als zijn beminnelijke persoonlijkheid heeft Dré in de loop der jaren een nog belangrijker rol toebedeeld gekregen. Namelijk die van boegbeeld. Een boegbeeld is iemand die in zijn persoonlijkheid een groep mensen verbeeldt. Politieke Partijen hebben een boegbeeld nodig. Hans Wiegel was het voor de VVD. Joris Voorhoeve was het niet. Dries van Agt was het weer wel. En Dré Spaargaren was het ook...

Een Boegbeeld is iemand op wie de leden van een vereniging hun eigen particuliere perceptie van de vereniging kunnen projecteren. Zoals u weet bestaat de absolute waarheid niet. Ieder heeft zijn eigen beeld van de realiteit. Conflicten tussen mensen ontstaan wanneer de realiteit van de een niet klopt met die van de ander. Hoe sterker nu iemand zijn eigen realiteit propageert, es te groter de kans op een aanvaring met iemand, wiens realiteit hierdoor in het gedrang komt. De verdienste van onze Heerlijke Voorzitter (HV) is nu, dat iedereen op hem zijn eigen realiteit kan projecteren. Dré is een wit bioscoopscherm.

Hiermee wil ik niet zeggen dat hij kleurloos is. Om de Dooie Donner niet. Wat zullen we nu beleven. Niks daarvan. Nee hoor. Maar zoals u weet bestaat de kleur wit uit een samengaan van alle kleuren van het spectrum. Zo kan Dré wit zijn, omdat hij alle kleuren heeft. Zijn machtig brein kent alle uitersten, en daarom rust hij in het midden, waar alles met elkaar in evenwicht is. Hij laat iedereen de ruimte om de figuur van de Voorzitter tot Mythische proporties aan te vullen. En daarom is er niet één voorzitter Dré: er zijn er 8! Ieder van ons heeft van de voorzitter zijn eigen beeld, dat hem dierbaar is. Omdat Dré die beeldvorming nimmer heeft geremd, is zij uitgegroeid tot mythologie. De vele verhalen die over de Voorzitter de ronde doen, of ze nu te maken hebben met zijn altijd boeiende haardracht, zijn ontbijtgewoonten of zijn voorzitterspakje, zijn allemaal van A tot Z gelogen. Maar ze scheppen een beeld dat sterker is dan een gewone sterveling ooit worden kan. Dré is een levende legende, een mythe, waar iedereen ongeremd in kan geloven. En dat geloof is al die jaren de basis geweest van zijn voorzitterschap.

Tijdens het laatste Congres heeft Voorzitter Dré zijn zetel vacant gesteld, met als gevolg dat Erica Winius (EW) er onmiddellijk op ging zitten. Met het aftreden van 'Dear Dré' is een tijdperk geëindigd, met het aantreden van Erica begint een nieuw. Hoe dat nieuwe tijdperk zich zal ontwikkelen zullen we zien. Ik heb alle vertrouwen in onze nieuwe voorzitter.

Maar het Spaargaren-tijdperk is onherroepelijk voorbij en we kunnen er alleen nog maar met weemoed aan terugdenken. Laten we dan nu in Groot Genootschappelijk Verband (GGV) afscheid nemen van Voorzitter André Spaargaren, met een toost op zijn gezondheid.