TELEKINESE?

DOL. ODOL. Gaat er iemand al een lichtje op? Als je het land gediend hebt dan zul je ongetwijfeld weten wat er bedoeld wordt. Dikke Ochtend Lul. Ongelooflijke Dikke Ochtend Lul. Ja, inderdaad lezers, ik heb het over de kloppende roede zoals dat ook wel plastisch heet. Iedere man heeft, als het goed is, met het fenomeen te maken. In de meeste gevallen wordt het apparaat ook beïnvloed door prikkels van buitenaf. In het ene geval zal dat betekenen een mooie vrouw of in het andere een mooie man. Er zijn ook mannen waarbij een voorbijlopende kleuterklas de mannelijkheid doet groeien. En als we de overleveringen mogen geloven zijn er zelfs mannen die opgewonden raken van de herdershond van de buren of een in verregaande staat van ontbinding verkerend lijk (geslacht doet er dan niet meer toe). Kortom, prikkels van buitenaf zijn in staat de grote en afmeting van het mannelijk geslachtsorgaan danig te beïnvloeden.

Maar het is ook een ding met een eigen willetje. Het is mogelijk dat je het cryptogram in de krant zit op te lossen terwijl ondertussen op een plaats waar je het niet zou verwachten een duidelijk voelbare activiteit waarneembaar is. Ons aller (mannen) bekend is natuurlijk de ochtenderectie die binnen het leger ook wel aangeduid worden met DOL of ODOL afhankelijk van de grootte van het geval. Geen wonder want stel je maar eens voor dat je met nog 9 maatjes op de kamer ligt en 's ochtend om 6.30 uit je nest gehaald worden. Misschien ben je wel een buikslapertje zoals ik of misschien word je wel gestoord in een droom waarin de meest Wilde fantasieën bewaarheid worden. Hoe het ook zij de stijve ochtendlul is een hardnekkig ding die je niet zomaar even de kop indrukt. Gebeurt dit thuis in alle eenzaamheid dan kun je het geval op gepaste maar beslist prettige wijze te lijf gaan. Binnen de omgeving van de legerkazerne is dat wat moeilijker omdat je daar niet even rustig onder de wol kan blijven liggen en wachten tot de storm wat gezakt is. Iedere soldaat zal op zijn eigen wijze met dit probleem omgaan. Van het timide type, die met het toilettasje zijn gezwollen geslacht uit het zicht van de medesoldaat probeert te houden, tot het bravoure type die pontificaal met het geslacht vooruit door het gebouw dendert en bij voorkeur zijn ODOL zal gebruiken als kapstok voor de handdoek of iets dergelijks. Maar het is duidelijk, binnen de legerorde is dit een geaccepteerd feit met een vaste naam.

Anders wordt het in het openbare leven. Het is gênant als een groep mensen geconfronteerd wordt met jouw erectie, je zal er alles aan doen om dat als het even kan te vermijden. Dit heb ik laatst mogen ervaren. Ik zit niet zo goed in mijn kleren en als de spijkerbroek in de was zit dan ben ik aangewezen op mijn joggingbroek. De kenner weet al waar ik heenga, een joggingbroek kan niet verbergen wat een spijkerbroek wel kan verbergen. Nu had ik tot dan toe geen enkel probleem met de joggingbroek. In het weekend als ik zo vroeg in de middag de straat op ga om het noodzakelijke (krant, sigaretten en brood) te kopen dan doe ik dat bij voorkeur in de joggingbroek. Geen bril op, en geen lenzen in en dan laat ik me niet snel het hoofd op hol brengen door een lustobject. Is het object wel heel lustig dan kan ik er me meestal goed vanaf maken door mijn geslacht vermanend toe te spreken: zit! Zit! en Blijf!

De echte angst van de man is de donderslag bij heldere hemel erectie. En dat overkwam mij op een onschuldig moment op weg naar mijn werk op een dag dat mijn spijkerbroek in de was zat. Tram 2 reed net de Willemsparkweg op toen het gebeurde. De situatie in de tram was absoluut niet bijzonder. Geen lustobject naar mijn gading en ik zat wat te mijmeren over hoe ik deze dag weer eens tot een goed einde zou brengen Binnen mijn gezichtsveld zat een oude man met een regenjas aan. Ik kan voorstellen dat er mannen zijn die bij de aanblik van deze man al een waas voor de ogen krijgen en hun geslacht tot ongekende hoogte te voelen groeien, onderwijl zichzelf toesprekend met zinnen als 'ik moet hem nemen. Het moet hier. Het moet nu en het moet hard'. Nee, dat was het niet maar als donderslag bij heldere hemel voelde ik mijn geslacht groeien. Een Plots-Zweller als gestuurd door buitenaardse krachten. Oh, nee he. Heb ik dat weer. Vijf haltes voordat ik moet uitstappen zit ik daar met een stijve lul in een joggingbroek tussen al die onschuldig mensen. Gelukkig had ik een plastic zak bij me zodat ik Hem eenvoudig uit het zicht kon houden. Maar dan nog, de haltes telden zich af. Nog 4, nog 3 en nog 2. Hopen en praten is het enige wat ik kon doen. God kolere kreng, liggen, liggen en blijven liggen. Moet ik dan echt voor lul staan ten overstaan van de hele tram? De voorlaatste halte was al geweest en ik had al het idee nog maar een paar haltes te blijven zitten. Want in deze staat kon ik absoluut niet gaan staan en de tram uitlopen alsof er niets aan de hand was. Maar hierbij diende zich nog een afgrijselijker scenario aan. De tram op het eindpunt, ik als enige in de tram met de Dagmarkt zak op schoot en een conducteur die mijn vriendelijk doch dringend verzoekt uit te stappen. Ai, ai, dan ga je diep hoor. Maar dit bleken alleen maar scenario's te blijven. En Jack, je zult het niet willen geloven maar vlak voordat mijn halte bereikt was schrompelde Hij in, in (voor mij) normale proporties. Mijn rekeningen betaal ik liever niet en gelovig ben ik ook niet maar mijn geslacht had puur Mijn Wil gevolgd. En zo kon ik alsnog rustig uitstappen en naar mijn werk wandelen zoals ik iedere dag de gang maak. Is dat nou geen telekinese?

Louis