Uit #2: een afscheid van de kort daarvoor overleden publicist, maar toch vooral schaker, J.H. Donner.

De grootste schaker onder de polemisten

J. Hein Donner werd geboren op 6 juli 1927 als zoon van de toenmalige minister van Justitie. Al op jeugdige leeftijd werd hij lid van de schaakclub Discendo Discimus uit Den Haag en hij bleef deze club zijn hele leven trouw. In het jaar 1950 deed Donner zich voor het eerst nationaal van zich spreken door het toen nog kleinschalige Hoogovenstoernooi te winnen. De titel van internationaal meester haalde hij al 1952, maar hij moest nog twee jaar wachten voordat hij zich Nederlands kampioen kon noemen. Deze prestatie herhaalde hij nog tweemaal, dat was in 1957 en 1958. In dat laatste jaar kende de Internationale Schaakfederatie Donner als tweede Nederlander, na Euwe, de titel Grootmeester toe. In Varna (Bulgarije 1962) versloeg Donner de toen achttienjarige (en toen al een sterke en gevreesde schaker) Bobby Fischer. Maar dat was niet zijn beste prestatie, die leverde hij een jaar later door het Zilveren Hoogovenstoernooi op zijn naam te brengen, die voor deze gelegenheid uitgebreid was tot achttien Grootmeesters, o.a. met Bronstein, Averbach en Pilnik. In 1965 won Donner het IBM-toernooi in Amsterdam en met de bijna magische scoren van elf punten uit dertien won Donner in 1967 het toernooi van Venetië.

Niet alleen zijn prestaties op het bord waren groot, minstens even groot waren zijn prestaties op papier. Deze prestatie werden niet door iedereen gewaardeerd, maar de mensen die hem waardeerden noemde hem een man met een eigen visie en een eigen inbreng. Donners partijen liggen achter ons; wij hopen er binnenkort er paar te publiceren. Een groot deel van zijn duels zullen een bron van studie blijven. Zondag 26 November 1988 overleed op 61-jarige leeftijd J.Hein Donner.

De deelnemers van "Rabilsky toernooi" hopen dat hij nu de rust heeft gevonden, die hij in zijn leven niet heeft gehad.
Hein, ook in de hemel hebben ze zwarte en witte velden.
We zullen je missen.

De SV Rabilsky.

Haarlem, 1 december 1988.



Naar volgende artikel