'Haantje de laatste'

En daar stond Uw verslaggever voor de hermetisch afgesloten deuren van een groot uitgevallen oudbouw rijtjeshuis waarin de Haarlemse tak van de NVSH, de Nederlandse Vereniging voor Seksuele Hervorming, huist. Wat wilde Uw verslaggever? Een sappig verhaal over de eerste serieuze 06-sexlijn van Nederland? Een inslaand interview met een openhartige sado, maso, allebei, pedo, bi, tri of necro? Driewerf Neen! Deze taboes zijn allang doorbroken. Achter de muren van dit NVSH-gebouw speelde zich de finale van het achtste In Memoriam Rabilsky Toernooi af! Uw verslaggever was daar maar mooi achter gekomen en hij had een fantastisch onderwerp: J. de Haan!

Hij had De Haan al zien lopen. Vanzelfsprekend ging hij als laatste naar binnen. De verwachting was dat hij ook weer als laatste naar buiten zou komen. Gisteren belde Uw verslaggever met De Haan of er gesproken kon worden. De Haan was verbaasd. "Ik ben wel de laatste die U zou willen interviewen, me dunkt." Maar daar ging het hem juist om. "Aha", begreep De Haan, die direct van wal stak: "het is sterker dan mezelf. Tijdens het Rabilskycongres kom ik altijd als laatste naar binnen. Wanneer ik met een clubje mensen -ik ben een gezelligheidsdier- een horecagelegenheid bezoek, ga ik altijd als laatste de deur door. Ik neem als laatste plaats op de kruk en ledig als laatste mijn glas. Hoe nodig ik ook moet, ik ga pas naar het toilet als iedereen in mijn omgeving al is geweest. Het is er bij mij ingestampt: 'wie het laatste niet eert is het eerste niet weert' en 'je moet niet altijd Haantje de voorste willen zijn' (haha). Doe mij maar 'Haantje de laatste'."

De interesse voor het fenomeen De Haan werd gewekt door het in elkaar schuiven van allerhande gegevens over zijn sportprestaties. De conclusie die hieruit kon worden getrokken was een opmerkelijke met een duidelijke lijn. Een heel vroeg lijstje gaf al een bepaald beeld (zie bijgevoegde lijstje onderaan).

Het was derhalve aanleg, zo kan het wel worden genoemd. In het onderzoekje leerde Uw verslaggever De Haan ook kennen als iemand die 'zijn poot stijf hield'. Ook kwam Uw verslaggever erachter dat De Haan de laatste Killing Joke-fan van Nederland is, de laatste Nederlander die consequent laarsachtige puntschoenen draagt en de laatste inwoner van het Koninkrijk is met een poster van Aerosmith aan de muur.

Met voetballen slaagde De Haan er iedere keer weer in dat team te kiezen dat bijna zonder punten laatste zou worden. Een prestatie op zich. In het telefoongesprek dat Uw verslaggever gisteren voerde -het laatste gesprek van de avond, dat spreekt voor zich- met De Haan moest Uw verslaggever wel ingaan op die ene uitspatting van De Haan: in het seizoen '93-'94 eindigde hij met zijn zaalvoetbalteam 'Centrum 111-3' keurig in de middenmoot. Hoe kon hij dit verklaren? De Haan kon het echter feilloos uitleggen: "maar wel laatste van de middenmoot. Zo zie je maar weer..."

Terug naar het NVSH-gebouw. Om half 2 's nachts gingen plotseling de deuren open en de schakers van de SV Rabilsky kwamen naar buiten. Voorop, lachend, Jos en Erik. Zij waren kampioen geworden. Gevolgd door een wat sip kijkende Harold, die weliswaar kampioen was geworden, maar niet op de wijze waarop hij had gewild. Keuvelend kwam de rest naar buiten. Als laatste uiteraard Jeroen de Haan. Uw verslaggever schoot hem aan: "en Jeroen, is het weer gelukt?" Lachend en goed gemutst slaat De Haan een arm om Uw verslaggever heen. "Geen probleem, ik heb weliswaar gewonnen van Van der Laan, maar de Rode Lantaarn kan mij nauwelijks ontgaan. Ik heb 1 punt en Richard ook, maar met nog twee niet gespeelde partijen heb ik de beste papieren. Een hele opluchting. Trouwens, over het hele seizoen gezien ben ik ook de enige die recht heeft op de rode Lantaarn!" Ik dankte De Haan, maar die wilde nog wat zeggen: "ik ben toch wel de laatste die U vandaag hebt gesproken?" "Natuurlijk" antwoordde ik. "Daar ben ik blij om" reageerde De Haan. Ik kon het niet laten en riep nog naar de weg hobbelende De Haan: "eens zal de laatste de eerste zijn." "Ik hoop van niet" riep De Haan terug en als laatste verdween hij de nacht in.