Op 19 mei van dit jaar, zoals bekend, trad onze voormalig kampioen Erik Drayer in het huwelijk. Deze mooie gebeurtenis ligt nu alweer ruim een halfjaar achter ons.

Ter gelegenheid van dit huwelijk lieten de overige negen Rabilskianen zich op de gevoelige plaat vastleggen. Een memorabel cadeau voor De Architect, zo werd gedacht. In de benauwde ruimte van fotostudio Beppel in Haarlem kwam het besloten karakter van de Rabilsky-gemeenschap tot zijn volle recht. De vooroorlogse entourage in deze voze zaak zorgde voor een wel zeer specifieke couleur. Hark Beppel persoonlijk -wiens vriend is hij eigenlijk?- arrangeerde de bouwvallige krukjes om tot de gewenste opstelling te komen. Op de gemaakte foto -daarover niets dan lof - zijn de verschillende Rabilskianen in volle glorie te bewonderen. Als ik mij goed herinner de voormalige voorzitter André Spaargaren, gewapend met 'de dildo', onze fraaie kampioenstrofee, in het midden, omringd door het overige zootje ongeregeld. Met name Jos Nunnink slaagde erin een ware boeventronie te etaleren, terwijl, de toen nog topfitte, Richard van der Laan als een verschrikkelijke mannenmacho in de camera loert. Freek van Leeuwen sloeg het met een vaderlijke blik allemaal gade.

Tijdens het geslaagde bruiloftsfeest van Erik Drayer - daar wel een feest - leidde de overhandiging van de foto tot de voorspelde hilariteit. Vooral het jammerlijke geluid van Saskia staat mij nog levendig voor de geest. Je zag Erik Drayer meteen denken 'oh, wat een ramp, als ik die kutfoto nu op zolder wegberg, moet ik er iedere keer aan denken om hem, voor mijn goede fatsoen, eventjes in de kamer op te hangen als één van die klootzakken komt schaken'.

De gevers van dit mooie cadeau konden zich niet alleen tevreden stellen met de enthousiaste reacties van het bruidspaar, ook wisten zij dat Hark Beppel persoonlijk -wiens vriend is hij eigenlijk?- zo spoedig mogelijk zou zorgen voor een kleine afdruk van deze mooie plaat voor een ieder van de afgebeelden. Als ik mij niet vergis, hadden sommigen hiertoe op de avond van opname aan Hark Beppel persoonlijk -wiens vriend is hij eigenlijk?- reeds vijf gulden overhandigd. Later trof ik Hark Beppel nog enkele malen, o.a. bij een voetbalwedstrijd van Centrum 111, bij het traditionele halfjaarlijkse Rabilsky-snelschaaktoernooi en misschien ook nog wel op een verjaardag bij deze of gene. Anderen zagen deze Haarlemse lijstenmaker echter veel vaker, anderen die ik ook vaak zie. Een doorgeefactie had dus voor de hand gelegen. Zoals de lezer wel raden kan, had deze Hark Beppel nooit de beloofde foto bij zich. Bij mijn weten kreeg ook Louis Kossen zijn toegezegde foto nooit. Meestal verschool deze Hark Beppel zich achter een lompe houding van 'oh ja' en 'als ik Hanke of Sander weer zie, geef ik ook jouw foto mee'. Nou, niente dus. Opsturen kwam in het Beppel-woordenboek al helemaal niet voor -daarvoor moet je immers kunnen schrijven- maar even meegeven aan een derde moet in een halfjaar tijd toch niet teveel gevraagd zijn.

Inmiddels begint bij mij de vraag zich prangend op te dringen of deze Hark Beppel bij het uitdelen van de hersenen misschien achteraan heeft gestaan. Is dit nu een zelfstandig ondernemer? Hoe kan een zo vergeetachtige en lakse lummel in hemelsnaam een eigen zaak runnen? Dat is mij een groot raadsel.

Tegen die tijd dat ik eindelijk de beloofde foto in mijn bezit heb, zal ik waarschijnlijk enkele van de afgebeelde matadoren niet meer herkennen. En dan komt dat niet doordat het verouderingsproces bij bijvoorbeeld Jeroen de Haan -vooral na zijn plotselinge salarisverhoging als gevolg van een slimme actie van Merel Korteweg- zo vreselijk snel zijn beslag heeft, maar doordat ik vrees dat het, gezien het door Hark Beppel geëta1eerde lamlendige onvermogen, nog wel even kan duren voordat ik de bewuste nabestelling in handen heb. Vuilnisman...!

HJE