Afwezigheid van 'killer' Jos geeft Harold vleugels

4e ASST echte 'one man show'

's-Gravenhage, 1 augustus 1995, ERPEEBEE- Harold heeft zijn sportieve wraak. Hij wilde kampioen worden en werd dat ook, maar moest de titel delen met Erik en Jos. Dat wierp een smet op het blazoen van de man die uitgegroeid leek te zijn tot de onbetwiste nummer één van de SV Rabilsky. Maar een vervelende, niet ingecalculeerde, nederlaag tegen Sander in de laatste ronde deed de ranglijst schudden op de grondvesten. Er waren drie kampioenen en Harold moest zijn titel delen met nota bene Jos.

"Kan ik dieper zinken?" vroeg hij zich die nacht peinzend af en draaide zich nog maar eens om, ten einde een zoveelste poging te ondernemen eindelijk eens in slaap te komen. Nadat Harold eindelijk in slaap was gevallen werd hij overvallen door een nare droom. Harold liep rustig door het bos. Hij genoot van de vogels en de vegetatie, maar maakte in zijn planologen-achterhoofd plannen voor een fantastische stad op deze nu nog ongeschonden plek, met de naam Haroldpolis. Plotsklaps sprong er een lange, licht gezette man achter een boom vandaan die Harold uitbundig begroette. Harold kneep even met zijn ogen en zag toen tot zijn schrik dat het Jos was. Jos lachte een rij enorme dolkachtige tanden bloot en keek bloeddorstig in Harolds richting. In zijn rechterhand had Jos een schaakklok, onder zijn rechterarm een schaakbord en met zijn linkerhand schudde hij met een doos schaakstukken. "Schaken, schaken, schaken... met de kampioen!" riep Jos. Harold maakte werktuigelijk afwerende gebaren. "Neen, neen, neen, ik wil niet!" schreeuwde hij en rende zo hard als hij kon weg. Maar hij raakte Jos niet kwijt. Telkens dook zijn kwelgeest weer op, continu rammelend met schaakstukken en kwijlend lachend. Harold kon uiteindelijk niet meer wegkomen. "Ik ga je verpletteren, vernederen" riep Jos, terwijl hij met een groot net de uitgeputte Harold naderde. "Het is onmogelijk te ontsnappen aan de klauwen van de ware kampioen" zei Jos en hij wierp zijn net uit. Harold sloeg om zich heen, maar het net sloot zich en hij was gevangen. "Harold, hou verdomme toch eens op" hoorde hij plotseling. Hij ontwaarde een lamp die hem erg bekend voor kwam. Het was de lamp van zijn eigen slaapkamer. "Verdorie", dacht hij, "wat een rotdroom".

Nadat hij Moeder de Vrouw had uitgelegd dat hij een vreselijke nachtmerrie had moeten ondergaan had hij zich opnieuw op zijn zij gedraaid om te gaan slapen. Morgen moest hij op de universiteit aan een paar hooggeleerde heren uitleggen wat hij de laatste paar jaar als aio op kosten van de universiteit en de samenleving had uitgevreten, maar daar maakte hij zich helemaal niet druk over. Neen, dat gedeelde kampioenschap, dat zat hem dwars. Drayer, oké, daar kon hij nog vrede mee hebben, maar Jos? Hij kon wel janken. Hoe moest hij dit rechtzetten? Eigenlijk kon dat niet. Maar plotseling schoot hem iets te binnen. Een pleister op de wonden, maar toch. Het André Spaargaren Snelschaaktoernooi! Hij nam zich voor om daar eens verwoestend uit te halen. Tevreden viel hij alsnog in slaap en ditmaal droomde hij dat hij Erik door zijn vlag joeg, Jos trakteerde op een vernietigende Koningsaanval, vervolgens zijn snelschaakbekertje onder luid applaus uit de handen van voorzitter Dré in ontvangst nam en een paar klapzoenen uitdeelde aan de ingehuurde miss, ondertussen zachtjes -hij kon het niet laten- in haar billen knijpend.

Van top tot teen gemotiveerd begaf Harold zich naar de residentie. Harold drukte de gastheer de hand en nadat iedereen binnen was gedruppeld uitte Harold zijn grote teleurstelling over Jos' afwezigheid. Terwijl iedereen zijn schouders erover ophaalde, bleef Harold het maar hebben over het uit de weg gaan van verantwoordelijkheid. Over de afwezigheid van Richard, Michel en Sander zei hij weinig. Er werd nog wat gebabbeld over koetjes en kalfjes, waarbij Harold natuurlijk het hoogste woord voerde. Eerst maakte hij zijn beklag over het toenemende "truttengehalte" op de vaderlandse autowegen, gooide er vervolgens weer eens een ouderwetse bak tegenaan (waarom hebben vrouwen twee benen?) en besloot met zijn bekende vanillevla: voor de... (u weet wel, knipoog) gooi je eerst een pak vanillevla naar binnen!

Dat Harold begon met een remise was een strategische daad. Van de resterende negen partijen won hij er zeven. Alleen Hanke en Dré wisten een keer van hem te winnen. Het was ruimschoots voldoende voor de winst. Gedeeld tweede werden Erik en Hanke met twee volle punten minder.

Harold had zijn doel bereikt. Handenwrijvend nam hij de felicitaties in ontvangst. Nadat Harold zijn bekertje in ontvangst had genomen liep de avond ten einde en iedereen maakte zich uit de voeten. Goedgeluimd drukte Harold de gastheer de hand, ondertussen nog even een paar vragen stellend (welk recht heeft een vrouw? Welke plicht heeft een vrouw? Welke taal spreekt een vrouw?) en nog één keer de wonderen van een pak vanillevla onderstrepend. Een waardig kampioen.

Uitslag

1

Harold

2/3

Erik / Hanke

4

Jeroen

5

André

4

6

Louis

3

Naar volgende artikel