2008

De bal is rond
Met ingang van vandaag help ik mee bij de training van de F-pupillen en wel de beloften van team F7 van de ASV Arsenal, een grote naam voor een kleine club. En dat terwijl ik ook een uurtje per week schaakles geef. Een vriend van me die bij dezelfde schaakclub speelt zei: "je helpt de maatschappij meer vooruit met het geven van voetballes dan met schaakles. Hiermee doelend op het gegeven dat ik weliswaar, na een vervelend ongeval in het voetbalharnas, al 15 jaar niet meer actief kan voetballen, maar wel een veel betere voetballer dan schaker was (en misschien zelfs nog ben mét chocoladebeen). Ik kon de bal aardig raken zal ik maar zeggen. Mijn zoontje gaat in de F7 z'n eerste voetbalstapjes doen. Kort daarna volgde de vraag wie van de ouders wilde helpen bij de training. "Anders gaat het team niet door" klonk het dreigend. Ik mailde de voorzitter Jeugd dat ik wel een bal kan overschieten, maar verder een zo'n slecht linkerchocoladebeen heb dat echt een beetje voetballen is uitgesloten. Het antwoord van de bijna sluwe zieltjeswinnaar was voorspelbaar -in mijn voordeel ik wist nog niet met wie ik te maken had: "bedankt voor je aanmelding. Ik leid hieruit af dat je graag wilt meedoen. Overspelen is meer dan genoeg. De 23e augustus is de instructie voor nieuwe trainers. Tot dan." Ja, zeer goed gedaan, ik kon met goed fatsoen niet meer terug. Zo betrek je mensen bij een club! Maar goed, ik ben er toch en ik vind het natuurlijk eigenlijk heel leuk... Hieronder iets dat ik m'n zoontje in ieder geval al heb geleerd.

Commentaar?

Jort en de kunst van je bek houwe
De vakantie zit erop en ik zocht een aanleiding om weer ergens over te beginnen. Gisteren bekeek ik eerst op Canvas (in België wel goede televisie) fijn een docu over de berg van de Fuehrer, daarna zapte ik even wat netten af en viel in de uitzending van Wat en Halfwat, oftewel: Knevel en hoe heet die andere ("in China worden Christenen vervolgd" [8x]) ook alweer. En daar zat Jort Kelder. Hij werd op denk afspraak iets van kakker genoemd ("dat vind ik leuk zo'n geuzennaam"). Waarom Jort er precies was weet ik niet, iets met milieu. Hij kwam zeggen dat we aan het milieu moeten denken of zo. Men noemde de auto waarin Jort blijkbaar rijdt (een Maserati en er werd gezegd dat de auto 1 op 5 rijdt). Nou ja, dat had niks met milieu te maken volgens Jort, dat was alleen maar jaloezie. Jaloers op z'n auto, z'n geld en zelfs op z'n rare lijf, dat te grote hoofd op dat spierloze lichaam en de immer ontevreden gezichtuitsdrukking... Geloof me maar Jort, echte mensen zijn niet jaloers op een auto, die zijn jaloers op Gino Bartali, op Johan Cruijff, op bergbeklimmers, op schrijvers, op kwaliteit.

De typische neoliberale boodschap: we moeten minder rijden, eh sorrie, u moet minder fossiele brandstof gebruiken, ik niet. Ja, ik moet rijden in de Maserati, want dan steek ik anderen de ogen uit en die zijn dan jaloers op me en dat vind ik leuk en ze rijden nu eenmaal niet op waterstof. Dat kwam er allemaal uit. Onzin en nog eens onzin, onsamenhangend, ononderbouwd, gespeend van iedere economische, ecologische of sociale kennis. Blaat blaat en nog met een hete Heemsteedse (mijn geboortekutgemeente) aardappel ook. Het is geen wonder dat mensen op die man gaan schieten. Gewoon irritatie... Jort, geef nu gewoon dat domme pulpblaadje uit met allemaal onzin erin, prima, de Maserati (het is maar een auto) moet ook rijden, maar voor de rest LEGOLOGIE:

Je Moet Je Bek Houwe
Moordgasten

Refrein:
Legologie dat is de kunst van je Bekhouwe......Bekhouwe
Je moet je bek houwe (4x)

Rollend als een bowlingbal regelrecht voor je kegel
komen de raps van Nico Noot harder dan een straattegel,
en reken maar op koppijn want ik breek hem op je kanis
het funkt je reet zo heet, het smelt de haren van je anus.

Ik kom wat schenen schoppen wat negativiteit droppen
allemaal de kast op en ik ben niet meer te stoppen.
Oh iedereen wordt bang ja ik zie ze al weer kijken.
"Oh hij pakt de microfoon dus hij heeft vast weer wat te zeiken"....Bek Houwe
Want ik spreek namens mijn defensie en alles wat jij zegt bewaar die shit voor je recensie.
De objectiviteit is ver te zoeken zoals gewoonlijk, vaak mislukte muzikanten dus ze worden te persoonlijk.
"Nico die kan niet rappen, Nico dat is geen frontman, Nico heeft geen charisma".
Nico zegt kus mijn kont man en zeg het in me smoel dan ben je pas een vent
en als je Hannelore heet dan ben je pot of recensent, TRUT.

Je kunt op verschillende manieren je mening uiten,
je wordt politicus, rapper of brengt het anders naar buiten.
je bent trots op je mening en doet vele uitspraken.
maar op internet is het de laatste tijd raak en
anoniem ge-forum, andere mensen afzeiken.
Maar laten daarmee alleen hun domheid blijken.
jullie hebben geen kledingstijl, jullie zijn wack.
dat zegt een MC-Plee, maar wat is dat nou gek.
ze komen na een optreden wel aan ons vertellen.
jullie zijn te gek en ik heb ook al vellen met teksten, mag ik samen met jullie rappen ?
en op het forum weer achter onze rug omkleppen
de internet Hoolie-generatie komt op en geven anoniem hun mening over hiphop
maar durven niets in je smoel te zeggen en hebben zelf wacke teksten moet ik meer uitleggen

Laat de crew nu fijn een hoge bühne met een stek bouwe
en ik zal m'n rhymes op hoog volume in je bek douwen
Het is die rapper die al velen op hun track wouden
met meer vette shit dan ze bij Mora in een snack stouwen
Ik zeg recht in je porum, je bent wack ouwe!
En wat je roept is als een ongewenste vlek ouwe!
Je kan nog beter met een hoertje aan de crack trouwen
dan met jouw imago in de scene aan je respect bouwen
Je denkt rof te zijn, maar doet een beetje gek lauwe
want wie me fokt die zal ik spugend in zijn bek snauwen
Ik zal je als een vliegtuig op je plek vouwen
en je als een kamikaze brandend in een flat douwen
Je fake vriendjes en je ingehuurde nepvrouwen
zullen je niet missen, laat staan om je vertrek rouwen
Mij uit te dagen is als katten op het spek douwen
Want ik lust je rauw, fok jou! Je moet je bek houwe!!

Je moet je bek Houwe
Word ziek van je shit
Vergane glorie met je éénmalige hit
Terend op een oud oorlogsverhaal
bewaar het voor je kids niemand die erom maalt
Zijn maar enkele die dit overleven
enkele die je laten beven
enkele die het weten te geven
en enkele die je laten zweten

Wie ben jij, wat voeg je toe
wat is je waarde
opent je bek hoor je alleen maar klagen
over gemiste kansen en inspiratiegebrek
je staat is je gevecht voor enige respect
nutteloos, je hebt de ziel niet,
doel niet, stem niet en zeker het talent niet.

Gratis advies ouwe
wil je stoppen met bloeden
gewoon je bek houwe

Commentaar?

Er zijn natuurlijk heel erg veel mooie boeken, maar twee boeken zijn voor mij extra bijzonder. Ten eerste het boek Brief voor de Koning en ten tweede, het vervolg hierop, Het Wilde Woud. Beide boeken zijn geschreven door Tonke Dragt. Ik verslond de boeken, ik herlees ze ieder jaar weer. Van het Wilde Woud heb ik zelfs een eerste druk op de kop getikt. Afgelopen jaar heb ik ze aan m'n 7-jarige zoontje voorgelezen. Eigenlijk is hij wat te jong, maar ik kon gewoon niet langer wachten. Hij vond het prachtig en las soms zelf verder. Nu komt 16 juli de film Brief voor de Koning uit. Ik heb in de trailer gezien dat de hoofdrolspeler Tiuri rood- en langharig is. Althans zo lijkt het voor mij. Jammer, ik had een heel ander beeld, namelijk middellang haar en blond. Ook van zijn reisgenoot Piak had ik een heel ander beeld, eigenlijk van bijna alle karakters. Dat geeft niet, dat hoort er nu eenmaal bij. De trailer zag er goed uit. Op de webpagina over de film is deze trailer te bekijken, alsmede wat stukjes uit de media over de film. Laat de stukjes van RTL Boulevard maar zitten. Citaat: "bijna elke pukkelige puber die het boek Brief voor de Koning leest, droomt ervan om in een ridderpakkie rond te dartelen." Bij RTL weten ze voor wie ze TV maken ("Wat? Een boek? Brief voor de koning? Wat is dat? Pukkelige pubers? O, nou dan hebben wij dat domme boek gelukkig nooit gelezen. Trouwens, lezen wat is dat?") en dus wordt er geen respect getoond voor het jeugdboek gekroond met de Griffel der Griffels. Cinema.nl doet het beter. De regisseur (Pieter Verhoeff) geeft hier aan dicht bij het boek te willen blijven omdat je met een boek gelezen door miljoenen mensen en daarmee cultureel erfgoed niet zomaar kan doen wat je wilt. Nick's Flix (ik had er nooit eerder van gehoord) toont de originele kaft van het boek. Een plus! (Zie de afbeelding hieronder.) Victor Reinier mag in Pauw en Witteman de laatste twee minuutjes een zegje doen. Want tegenover hem zien we Peter "ik heb bewijs" R. de Vries zitten en dan praten we natuurlijk weer over écht belangrijke zaken (zúcht). Dan blijven er nog wel twee minuutjes over voor één of ander lullig Nederlands filmpje...

Commentaar?

Het Barlaeusgymnasium
Het zoontje van een vriend van me doet het aardig op school en mag naar het gymnasium. Hij is daar dus mee bezig. Hij is niet wezen kijken op het Barlaeus en zijn zoontje gaat naar naar het Ignatius. En dat is op de hiërarchische ladder van de hoofdstedelijke gymnasia net een stapje lager. Nu lijkt me dat allemaal niet zo erg, want aanschuiven bij de Old Boys is eerder milieu- en afspraakgebonden dan een questie van enorme intelligentie. Het speelde al weer even geleden, maar soit.

Lees hier een stukje uit Het Parool.

Hij besloot in de pen te klimmen:
"Goedenmorgen,
Met grote ergernis las ik in Het Parool van dinsdag 15 april 2008 wat sommige ouders te melden hadden over het eventueel geplaatst worden op het Barlaeus.
Jossée Baum: "Mijn dochter Libe is honderd procent Barlaeus. Twee weken geleden zat ze er helemaal doorheen."
Joris Lensink: "Voor een kort geding draai ik mijn hand niet om maar dit! Dit is lijden met een lange IJ. Erger dan examen doen."
Youp van 't Hek kan weer even vooruit...
Het is toch gotverdegotver van de pot gerukt zoals hier wordt gejankt over een simpele school! Bij zulke jeukerds en proleten komt mijn zoon dus echt niet in de klas. Ook niet met 550 punten. Laten we zeggen dat hij daar véél te gevoelig voor is.

Agressieve groeten van Jos

Foto van de webpagina van AT5

Commentaar?

Klink
Vanmorgen een gezellig onderonsje op radio1 van CDA-minister Ab Klink en een mevrouw van de EO. Vanzelfsprekend betekent dit onderling respect en een weinig stevige interviewaanpak. Daar was wel reden toe. De ziektekosten blijven stijgen, sinds de invoering van de marktwerking zelfs explosief, terwijl ons iets anders was voorgehouden. Nu is het misschien niet zo eenvoudig, maar het was de conclusie van een onderzoek door de Groninger Universiteit. Wetenschap derhalve. Maar mijnheer Klink liet meteen weten deze conclusies toch maar naast zich neer te leggen. Hier spreekt een echte raspoliticus.

Ik loop al wat jaartjes mee en weet inmiddels dat je als politiek verantwoordelijk bewindvoerder of belangrijk ambtenaar nooit moet zeggen dat een bepaalde beslissing niet zo slim was. Tenminste zolang je er zelf verantwoordelijk voor bent en er dus iets mee moet. Ook een volgende minister kan dat beter nog blijven doen. Daarna komt dan de parlementaire enquete. De beslissing is dan al zo lang geleden genomen dat de toenmalige bewindvoerder met een rollator en Hans Anders gehoortoestel binnenkomt en niet verder komt dan "ik kan me daar echt niets meer over herinneren." Geloof me dat het zo ook met de Nederlandse deelname aan de oorlog in Irak zal gaan. Zolang de arm van de sleutelfiguren nog lang genoeg is zal er geen enquete komen.

Ik adviseer dus ook aan Lodewijk Asscher, de wethouder die het zo fijn doet, niet te loslippig te worden. Zolang de burger met hem weg blijft lopen zal de lange arm niet zoveel doen, maar de carrousel gaat hem ooit pakken en afserveren. Veel te populair, veel te loslippig. Let maar op.

Maar goed, Klink werd ook nog even geconfronteerd met het zogenaamde creatief declareren. Het liefst had hij dit ook ontkent, maar dit onderwerp is wat concreter dan het bovenstaande. Dus beloofde hij (niet één, neen) twee onderzoeken!! En wanneer de uitkomst toch niet zo aardig is weten we al wat ermee gebeurt: die leggen we toch maar naast ons neer.

Foto: www.nrc.nl

André Winius
Soms komt het er gewoon niet van iets neer te schrijven op deze pagina. Inspiratie en tijdgebrek spelen zeker een rol, maar ook dat ik veel voor mezelf over mijn werk en de wijze waarop ik daarin functioneer moet schrijven. Nou ja, daar wil ik niemand mee belasten, dat spreekt voor zich... Maar afgelopen donderdag ben ik met mijn vader in Groningen naar een promotieplechtigheid geweest. De promovendus was (inmiddels dr.) Igor Vladimiroff en zijn proefschrift draagt als titel “De kaart van een verzwegen vriendschap. Nicolaes Witsen en Andrej Winius en de Nederlandse cartografie van Rusland.”

Een Winius dus en mijn vader had een uitnodiging ontvangen. Reden: hij heeft in het verleden een (toch wat tevergeefse) poging gedaan onze bloedlijn in kaart te brengen. Natuurlijk kwam, aangekomen in de 17e eeuw, de in Rusland levende, maar uit de Republiek afkomstige, Andries Andriesz. (Andrej Andrejevitsj) Winius in beeld. Een opmerkelijke man, die als tolk voor tsaar Aleksej werkte en vertrouweling van diens zoon Peter de Grote was. Mijn vader heeft allerlei gegevens verzameld over de man en blijkbaar zat er bruikbare informatie bij gezien de daarop volgende uitnodiging. Omdat mijn vader geen autorijbewijs heeft vroeg hij me naar de plechtigheid te rijden -los van het feit dat ik het ook wel interessant vond. En een bezoekje aan Groningen is ook altijd aardig. Hier (RUG) en hier (Noorderlicht) kunt u meer lezen over deze dissertatie.

Foto: http://dissertations.ub.rug.nl

De heer Vladimiroff herkende mijn vader natuurlijk eerst niet, maar toen mijn vader zich voorstelde klaarde hij op en riep "ah bijzondere gasten, kijk dit zijn Winiussen." (Of Winiï voor de klassiek geschoolden.) In hoeverre wij nu werkelijk afstammen van deze Andries is iets waarop ik me nog wel eens ga vastbijten. Ik veronderstel van niet hoor. Volgens mij stammen wij af van arme Friese landarbeiders. De armoe en de daarbij behorende gedragingen zitten nog steeds diep in onze genen.

In de ochtend bezochten we nog even het Groninger Museum waar een tentoonstelling over -hoe toepasselijk- Russische sprookjes, volksverhalen en legenden uit de Russische schilderkunst van de 19e en 20e eeuw te bezichtingen is. Niet echt iets waar de handen in Huize Winius voor op elkaar gaan, maar gelukkig was er ook werk van Kandinsky bij. En ach Vatnetsov en Roerich konden er ook best wat van. Verrassend mooi vond ik de illustraties van Elena Polenova.

Elena Polenova, Ducks are saving Filipko (www.groningermuseum.nl)

Commentaar?

Mason Vs Princess Superstar
Perfect (exceeder)

Ik vraag me af of dit moderne ironie is... Ik vind het trouwens een gezellig nummer... Ik heb de tekst ergens weggeplukt (www.lyriczz.com) en lachwekkend genoeg werd daar alles wat de dames uitkramen volledig uitgetypt. Voor de vlotheid heb ik het meeste maar even weggehaald...

4 3 2 1
4 3 2 1
1 2 3 Whoo

1 2 3 4
Let me hear you scream if you want some more
Like ahh
Push it, Push it
Watch me work it
I'm perfect

1 2 3 4 (enz. nogmaals)

Thats right i'm a superstar
Everybody wanna come up when i'm at the bar
All the people wanna try
Its like give me some more
Try a little harder hunni
Give me some more
Lets go i'm a superstar
Getting busy with the boys hanging at the bar
Everybody come across cause they all want me
You all knew when you saw me
I like how you look, Baby call me

1 2 3 4... (enz. nogmaals)
1 2 3 4... (enz. nogmaals)

Check it out now

The Look
The Lips
The Hips
The Tits
The Hair
The Eyes
The Skin
The Waist

You can see what i can do on this microphone
So guess what i'm gonna do to you at home

The Look... (het rijtje nog een keer)

You can see what i can do on this microphone
So guess what i'm gonna do to you at home

Perfection hahaaa

1 2 3 4

1 2 3 4... (enz. nogmaals)
1 2 3 4... (enz. nogmaals)

(Perfect, perfect, perfect, I'm perfect)

1 2 3 4
4 3 2 1
1 2 3 4
4 3 2 1

1 2 3 4... (enz. nogmaals)

Is 't niet fraai?

En dan ook het Kleine Leed
Wij (mijn vriendin en ik) willen bij het kopen van een fiets daar flink voor betalen. Goedkoop is duurkoop zo redeneren we. We hebben dan ook beide een zogenaamde randonneur (mijn vriendin een 22 jaar oude Koga waar ze geen afscheid kan van nemen en ik een prachtige bloedrode RIH, gebouwd in de Jordaan), een racefiets (mijn vriendin een Trek USA en ik een Mees Iris 02) en tenslotte een stadsfiets. Beide een Azor. Maar zojuist is het leed geschied. De Azor van mijn vriendin een gestolen. Of laat ik zeggen: meegenomen, want ze was vergeten het minder dan een jaar oude beestje op slot te zetten. Dus de verzekering zal ook niet betalen. Spijtig, spijtig. Maar ook een "eye-opener". Dergelijke kostbare fietsen (stadsfietsen van meer dan €700,-) moet je gewoon niet willen hebben. Daarnaast laat mijn Azor het behoorlijk afweten. Problemen met de versnelling, de kettingkast die uit elkaar valt. Voor de Azor had ik een Burco, maar daarvan begon mijn achterwiel al snel allerlei kuren te vertonen. De fiets werd gejat, ik was er niet echt rouwig om. Eerlijk is eerlijk. Maar we hebben afgesproken geen nieuwe fietsen meer te kopen voor het stadsgebruik. Dat heeft geen zin. De kapitaalvernietiging doet denken aan het kopen van een nieuwe auto.

Maar toch jammer, zonde en bovenal dom.

Van www.politie-ijsselland.nl

Afwijkend
Betekent volgens Van Dale "verschillend van iets dat als regel, gewoonte of voorbeeld wordt voorgesteld." Met andere woorden u wijkt af wanneer u bijvoorbeeld iemand zomaar neerslaat. Ik neem bewust een redelijk extreem voorbeeld omdat ik eenvoudigweg dagelijks als levend en bewegend Amsterdams burger me verbaas over wat afwijkend is en wat niet. Laat ik eens een lijstje aanleggen met wat ik me van vandaag herinner. Natuurlijk is het mijn waarneming, het is geen statistiek. Al weet ik uit ervaring dat statistische gegevens zeer eenvoudig te manipuleren zijn. Ik heb het idee dat het volgende écht afwijkend gedrag is:

- 50 km/u rijden daar waar het mag;
- met de fiets voor rood licht stoppen (ik stop voor rood licht met de fiets en dan voel je je echt Malle Eppie);
- met de auto stoppen voor een zebrapad;
- even om je heen kijken als je oversteekt;
- je hand uitsteken op de fiets;
- niet mobiel bellen terwijl je fietst.

Eens kijken of ik binnenkort meer kan bedenken.



Commentaar?

Commentaar?

Robert James Fischer †
Zojuist vernam ik dat Robert James, alias Bobby, Fischer op 64-jarige leeftijd is overleden. Even kort voor de mensen die Fischer niet kennen: Robert James Fischer was een wonderkind op schaakgebied. Op 14-jarige leeftijd (in 1957) werd hij schaakkampioen van de Verenigde Staten.
Hij zou tussen '57 en '96 'slechts' acht keer spelen om het kampioenschap, maar ze wel alle acht keer winnen.
Door zijn titel mocht Fischer in '58 meespelen in een interzone-toernooi in Portoroz. Hij won niet, maar behaalde wel een grootmeesterresultaat, waardoor hij zich op zijn 14e schaakgrootmeester mocht noemen.

Fischer had een nogal eigenaardig en flamboyant karakter. Dit zou zijn weg naar een eventueel wereldkampioenschap niet vergemakkelijken. In 1962 eindigde hij in het kandidatentoernooi van Curaçao als vierde achter Geller, Petrosjan en Keres. Allen Sovjet-Russische schakers. Fischer beschuldigde hen van samenspanning en de frustatie hierover deed hem pas in 1967 weer besluiten mee te doen aan een interzone-toernooi (Sousse). Maar ook hier ging het mis: Fischer kreeg het aan de stok met de organisatie en pakte zijn koffers. Hij had toen een score van 8½ uit 10!

Pas in 1970 -hij was toen al 27- begon hij serieus aan een wereldtitelavontuur. Ter vergelijking: Garri Kasparov werd in 1985 al op 22-jarige leeftijd wereldkampioen. Eigenlijk mocht Fischer niet meedoen met het interzone-toernooi in Palma de Mallorca, maar de Hongaar Benkõ stelde zijn plek beschikbaar. Fischer won het toernooi (18½ uit 23) en daarna ook drie kandidatenmatches: tegen de Rus Taimanov (6-0), de Deen Larsen (6-0) en tot slot ex-wereldkampioen Tigran Petrosjan (6½-2½). Mocht er nog twijfel bestaan over Fischers kracht, dit waren hele duidelijke en bijna onvoorstelbare cijfers.

De wk-finale tussen regerend kampioen Boris Spasski en uitdager Fischer zou de historie ingaan als 'Match van de Eeuw'. De schaakwereld mag dan niet vies zijn van een overdrijving, het was inderdaad een bijzonder gebeuren dat de hele wereld in een greep zou houden. Ten eerste was het een botsing tussen oost en west. De wereld zat midden in de koude oorlog en uitgerekend een Amerikaan speelde tegen een Rus, de Russen die al zolang de schaakwereld beheersten. Daar kwam bij (ten tweede) dat Fischer een nogal wantrouwige aard had. Fischer geloofde dat hij op alle manieren zou worden tegengewerkt en stelde daarom verregaande eisen aan de FIDE (de wereldschaakbond). Veel van deze eisen werden ingewilligd. De eerste partij van de match werd door Fischer verloren. Daarna stelde hij nog meer eisen. De FIDE ging er niet op in. Fischer kwam de tweede partij niet opdagen. De organisatie hield het poot stijf en verklaarde de partij verloren voor Fischer. Hij stond 2-0 achter en koos eieren voor zijn geld door de derde partij gewoon weer aan te schuiven. Er was op hem ingepraat door Henry Kissinger, maar zeker ook door FIDE-president Max Euwe, de enige Nederlandse schaakwereldkampioen ooit.

Fischer trok de zaak recht en zou met 12½-8½ winnen. Hij was wereldkampioen. Gezegd wordt dat Spasski, toch een vriendelijke nogal bedaarde baas, niet was opgewassen tegen het gedoe en het mediageweld dat werd veroorzaakt door het optreden van Fischer. Aan de andere kant is later door meerdere kenners van de Sovjet-Unie (Sosonko, Kortsjnoj) onderstreept dat Spasski door de gehele Russische schaakwereld is ondersteund.

In 1975 moest Fischer de wereldtitel verdedigen tegen de Rus Anatoli Karpov. Hij stelde verregaande eisen aan de FIDE, maar men kwam niet tot een vergelijk. De FIDE kende de titel toe aan Karpov. Fischer 'verdween' min of meer uit het publieke leven. Af en toe liet hij een teken van leven zien, hij is zichzelf in ieder geval tot zijn dood blijven zien als de wereldkampioen schaken. In 1992 kwam het plotseling tot een revanchematch met Spasski die hij ruimschoots won (12½-17½). Omdat deze match plaatsvond in Sveti Stefan, een eilandje behorende tot het in oorlog zijnde Klein-Joegoslavië, viel deze gebeurtenis onder het door de Amerikaanse regering ingestelde handelsembargo. Fischer, toch Amerikaans staatsburger, trok zich er niets van aan, belegde een persconferentie, toonde het schrijven van de Amerikaanse regering waarin hij gesommeerd werd Sveti Stefan te verlaten en onderstreepte zijn antwoord door op het papier te spuwen.
Alles over deze match is te vinden in het boekje 'No Regrets' (Yasser Seirawan en George Stefanovic, ICE, 1992).

Na de match kwam hij nog wel eens in het nieuws doordat hij via een Filipijnse radiozender allerlei vooral antisemitische geluiden de ether in stuurde. Zijn laatste wapenfeit was dat hij op verzoek van de V.S. in 2004 werd gearresteerd in Tokio. Fischer werd nog altijd gezocht voor het overtreden van de sancties, maar ook omdat hij een belastingschuld had. Hij kon Japan ook niet meer verlaten omdat de Amerikaanse regering tijdens zijn verblijf in Japan zijn paspoort ongeldig had verklaard. Hij zou negen maanden in een Japanse cel verblijven, ondertussen zijn uitlevering aanvechtend. Uiteindelijk verleende IJsland hem in 2005 gastvrijheid en zelfs de IJslandse nationaliteit. Daar overleed hij op 17 januari 2008.

Voor mij is Fischer vooral belangrijk omdat ik van mijn vader leerde schaken toen ik zes jaar was naar aanleiding van de tweekamp tussen Spasski en Fischer in '72. Mijn ouders hadden het niet zo breed en kort daarvoor een zwart/wit TV-je aangeschaft. En daar zag ik elke dag de wonderlijke verschijning die Fischer heette en die wereldkampioen schaken wilde worden. Het maakte allemaal veel indruk. Lang daarna heb ik het boekje Spassky-Fischer: Dagboek van een tweekamp van Donner gelezen en de partijen nagespeeld. In één woord geweldig! En natuurlijk sluit ik af met de woorden die Fischer ooit sprak tegen Hans Ree over een eventueel treffen met God zelf:

"Met zwart zou ik geen schijn van kans tegen Hem maken, maar met wit speel ik gewoon Spaans. Dat is zo'n uitgebalanceerde opening. Dan maakt Hij me niets. Maar misschien speelt Hij wel Siciliaans. Dan speel ik toch de variant met loper c4. Daarmee moet ik remise kunnen maken."



Foto: www.parool.nl

Commentaar?

Arbeidsmarkt
Minister Donner staat bij mij op een voetstuk omdat hij ooit heeft geprobeerd het slaan van kinderen in de gezinssituatie strafbaar te stellen. Net als in de meer beschaafde Europese landen zoals Zweden. Het is hem niet gelukt. Maar nu begint hij toch een beetje te raaskallen. Zoals bekend is Donner sterk voorstander van het afschaffen van de ontslagbescherming en denkt hij daarmee onze arbeidsmarkt te verbeteren. Want er dreigt zwaar weer: Donner wijst erop dat "bedrijven moeite hebben om goed geschoold personeel te vinden en onvoldoende mogelijkheden hebben om snel in te springen op economische ontwikkelingen, terwijl nog meer dan 1 miljoen mensen langs de kant staan en ouderen vroegtijdig stoppen met werken."

Je vraagt je af aan wie dat ligt. Ik ken diverse HBO-geschoolde mensen die langs de kant zitten. Ze hebben wel veel werkervaring, maar niet in altijd dezelfde functie en zijn door omstandigheden zonder werk te komen zitten. Meestens door een geschil op het werk. Of omdat het even niet meer helemaal lekker ging. Ze zitten dan thuis en verdomd, sommige komen niet meer aan de bak. Eerst lijkt het tijdelijk, maar de tijd tikt door en plotseling zit je een jaar thuis. Er mankeert weinig aan ze. Ze zijn goed opgeleid, ze hebben een juist arbeidsethos, ze solliciteren veel. Hoe komt het dan? Ik weet het wel. Omdat ze bijvoorbeeld al 40 zijn. Al 40 weet u wel. Of bijna 40, brrrr. Maar ook omdat het geen mensen zijn die na de studie altijd hetzelfde hebben gedaan. Ze zijn dus noch manager noch pure specialist. Dat, in combinatie met de leeftijd, willen de werkgevers niet. Hoe krap moet een arbeidsmarkt worden denk je dan. Of is het misschien gewoon gelul?

En niet van mensen af kunnen is natuurlijk onzin. Je kan mensen meerdere keren een jaarcontract geven en als je dan nog niet weet of ze voldoen zit je gewoon te pitten als werkgever. Of gaat het misschien toch gewoon om het ontslaan van de wat minder productief wordende medemens? Of iemand die onderweg een vlekje heeft opgelopen? Een slepend beentje, een scheiding. Ik noem maar wat. Kortgeleden bezocht ik mijn huisarts en we kwamen erop dat hij veel mensen van 55 of ouder voor zich krijgt die gewoon eruit geflikkerd worden louter en alleen omdat het tempo wat lager is geworden. Verder mankeren ze niks. Hoe rijmt zich dat toch met die zogenaamde krappe arbeidsmarkt?

Of gaat het om de berekening arbeid minus louter gezonde uebermenschen = tekort arbeidsmarkt?

Overigens: zelfs van mensen met een vast contract kan je af, kost je alleen een maandsalaris per gewerkt jaar. Volgens mij is dat een fooi, zeker wanneer je het vergelijkt met mensen die marktconform een ontslagvergoeding in hun arbeidscontract laten opnemen.

En de zegeningen van de vrije arbeidsmarkt zien we in de Verenigde Staten. Dat is toch een onbeschaafd schrikbeeld. En wie wordt er beter van? Zoals bekend bezit 5% van de Amerikaanse burgers 95% van de middelen. De meeste Amerikanen moeten lang en veel werken tegen een relatief laag inkomen. En de werkloosheid is er echt niet veel anders dan hier. Ik weet niet of dat nou allemaal is wat we zouden moeten willen.

De arbeidsmarkt is gewoon niet te sturen. Toen ik 19 was wilde ik leraar worden, maar dat werd sterk ontraden, want het was een opleiding die je rechtstreeks in de bijstand deed belanden. Ik spreek over 1985. Ik ben toen een HBO-opleiding personeelswerk gaan doen, daar zat meer werk in. Nou dat heb ik geweten. In 1989 was ik klaar, geen normale baan te vinden. Uiteindelijk na nog een extra studie heb ik in 1995 een baan gevonden. De eerste drie jaar wel via een uitzendbureau.

Foto: www.wijdenhaag.nl
Piet Hein Donner (overigens een neefje van schaakgrootmeester Jan Hein Donner)

Commentaar?

Terrasverwarming
De lijst van 3v12 behandel ik later, ik heb nog niet alle 200 titels kunnen beluisteren. Ik heb dan ook de nieuwe muziek in 2007 maar matigjes bijgehouden en er zit heel veel rommel bij. Nee, sorrie, ik bedoel dingen waar ik overheen aan het groeien ben, laat ik het zo zeggen.

Terrasverwarming... Ik heb de hele tijd de neiging stadsverwarming te typen, een relikwie uit het verleden. Maar de gemeente Amsterdam begint een pilot terrasverwarming. Ik zou zeggen: de gemeente geeft gewoon toestemming voor terrasverwarming. Nu dacht ik dat terrasverwarming een energievreter was. En dat terrasverwarming ook wel een beetje overdreven is. Kunnen we met wat minder warm weer niet gewoon binnen zitten? Of ons er op kleden? Natuurlijk kan dat. Maar binnenkort komt er een rookverbod, u weet wel. De horecaf vindt dat niet leuk want wanneer het slecht gaat met onze ondernemers komt dat altijd door een ander. Als die niet direct aan te wijzen is, is dat de wetgever. De horecaf krijgt dus iets terug: toestemming voor terrasverwarming, dan kunnen de rokers fijn buiten roken en toch genieten van subtropische warmte. Maar: alles gaat CO²-neutraal. Het is altijd wat omslactig om te begrijpen wat dat dan is, maar het komt er kort op neer dat wanneer u een kilo CO² produceert u een vaststaand bedrag overmaakt aan een club die investeert in duurzame projecten. En dan vooral ergens in de buurt van de equator, want dan hebben we er zelf niet al te veel last van. Straks moet de SUV nog weg.

Hoe hypocriet kan het nog worden? De consument koopt tegelijkertijd spaarlampen, een jacuzzi voor in de achtertuin en een terraskachel. We zijn energievreters, net als Amerikanen verslaafd aan energie. Maar die zeggen het gewoon tenminste. Die tekenen dat Kyotoverdrag niet. Je kan van Amerikanen zeggen wat je wilt, maar ze gebruiken gewoon heel veel energie en ze voeren gewoon lekker oorlog en schamen zich daar niet voor. Wanneer ik in het Heemsteedse volksbuurtje -waar ik ben opgegroeid (de Indische Buurt) met halflege straten ben opgegroeid- mijn ouders ga bezoeken is het moeilijker parkeren dan bij mij in mijn oude Amsterdamse Buurt. Weet je waarom? Omdat al die klootjesgezinnen twee auto's voor de deur hebben. En natuurlijk een paar spaarlampen, dan is het goed. Laten we nu gewoon toegeven dat wanneer er een probleem is met het klimaat (daar gaat het toch om?) dat we dat alleen op kunnen lossen door het gebruik van veilige kernenergie waarvan het afvalprobleem is opgelost of getijde-, zonne- of windenergie. Overigens kan alles al, maar is het nog te duur. Dat is de keerzijde van de winst van het consumentensysteem.

Bron: www.vanimco.be

O ja, ik heb achteraf tot mijn verbazing toch een Nederlandse Steinlenversie op wikipedia aangetroffen. Gelukkig maar!