2006
Laatste wijziging op 07.01.2008

Popquiz
Wat een schande zeg, zolang geen stukje toegevoegd. Ik doe het voor mezelf als een soort dagboek, dus je wordt er niet op geattendeerd. Dat is fijn, maar heeft dus als nadeel dat je af en toe denkt "even niet".

In het IJmuidense Witte Theater wordt zo af en toe een popquiz gehouden. Het was meen ik deze keer de zevende keer dat het werd georganiseerd. Ik heb iets van 6 keer meegedaan. Twee keer heb ik het zoet der overwinning mogen smaken, namelijk afgelopen zaterdag (23 december) en de keer daarvoor. Ik weet niet meer wanneer dat was. Toen, en ook deze keer, speelde ik met m'n zus, met Martin F uit Koog a/d Zaan en Ronald F uit Haarlem. Een slecht begin (een ronde met kerstnummers) werd snel ingelopen na goede scores op winter- en soulgebied. Daarna deden we ook nog goed in een literaire ronde (erg leuk, nummers waarbij ook de schrijver gezocht moest worden) en in een brandhoutronde, maar het verschil met de nummer 2 konden we maken in de hoezen van CD's/elpees uit 2005/2006 ronde.

Het zegt vooral iets over het niveau, we spelen ook wel eens mee in een popquiz in café mono te Amsterdam (aan de Bilderdijkstraat, iedere derde dinsdag van de maand), maar daar is het altijd hard werken om de poedelprijs te ontlopen. Maar goed, iemand moet deze quiz winnen.



Commentaar?

Heemstede
Natuurlijk ben ik opgevoed met "doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg". Ik ben immers 40 en kom uit een arbeidersmilieu. Een écht arbeidersmilieu bedoel ik; mijn vader was (tot vorig jaar) werkzaam als timmerman, mijn moeder heeft in mijn herinnering vooral de rol van huisvrouw vervuld en ging pas toen ik een jaar of 12 was wat werken. 2 uurtjes per dag schoonmaken op een middelbare school in de omgeving. Een loepzuiver arbeidersmilieu, zeker wanneer ik erbij vertel dat mijn ouders altijd PvdA stemden en eigenlijk veel slimmer waren dan men aan hun status zou kunnen ontlenen. Nu is slimheid natuurlijk volstrekt niet causaal verbonden met maatschappelijke status, maar vooruit. Mijn vader is liefhebber van Russische literatuur. Nu, ik ben academisch geschoold, maar heb nog nooit een boek van Dostojevski op een normale manier uit kunnen lezen. Mijn vader woonde na z'n 6e alleen met z'n moeder, er moest gewoon brood op tafel, dus hij moest werken. En hij zat natuurlijk op school altijd in de 3e (domme) rij, want in de 1e rij zaten de zoontjes en dochtertjes van de notabelen. Niet dat ze slimmer waren, maar zo ging dat gewoon. We hebben het over nog niet zo lang geleden... Mijn moeder moest thuis het huishouden doen, die mocht eigenlijk van haar ouders de middelbare school niet afmaken. Ja, het waren echt andere tijden. Maar ik groeide op in Heemstede. "Waar" zegt u. "Dat is toch dat kakdorp aan de zuidkant van Haarlem". Inderdaad. Wanneer ik mensen vertel dat ik uit Heemstede kom zeggen ze vaak "zoho, Haemstede, toe maar". Heemstede, inderdaad veel welvaart. Toen nog deftige grote welvaart, steeds meer de nieuwe grote welvaart, ontdaan van fatsoen. De poenerigen die smake- en stijlloos hun omgeving laten zien dat ze wat hebben. Maar Heemstede heeft altijd 2 "buurtjes" gekend. Mensen die Heemstede kennen weten inmiddels waarover ik het heb: de Bomenbuurt en, nog een stapje op de sociale ladder verder naar beneden, de Indische buurt. En in die laatste ben ik opgegroeid. Ik zeg altijd: "de schoenenpoetsers van de rest van Heemstede" en "er stond nog net geen hek om de buurt, maar figuurlijk was die er wel". Uiteindelijk ging ik dus op school in Haarlem-Zuid, een lyceum. Het moet worden gezegd, veel aardige mensen ontmoet, veel daarvan zie ik nu nog (meer dan 20 jaar later!), allemaal intelligente mensen, maar allemaal wat modaal rommelen. Er zaten ook verschrikkelijk veel klootzakken uit Bloemendaal met ouders die in de oorlog ook kozen voor de kant van de minste weerstand (zo gaat netwerken nu eenmaal) en die kom je inderdaad op héle andere plekken tegen. Ach ja, niets menselijks is ons Nederlanders vreemd. Je vraagt je alleen altijd af waar die VVD'ers altijd zo over zeiken.

Waar wilde ik naar toe. O ja, ik zag laatst zo'n kakkertje uit Heemstede op TV, bij het programma Smartkidz (niet kids, kom nou) en oho wat was dat weer herkenbaar. Zo'n wantrouwig makend spraakgebrek (teveel r) die ook nog eens door z'n vervelende consultants papa en mama was ingefluisterd dat het zo'n bolleboos was ("hoogbegaafd hé ons kind"). Hij was een rekenwonder. Dus kwam in de finale de vraag u rijdt 2 uur 80 kilomter per uur. U gebruikt 1 liter benzine per 10 kilometer. Hoeveel benzine heeft u na 2 uur verbruikt? Inderdaad, 16 liter roept u na 0,44 seconde. Zo niet ons zelfbenoemd rekenwonder, na 2 keer passen en bij de 3e keer wat hulp zag onze toekomstige Nobelprijswinnaar het antwoord. Zenuwen zeker? Ach ja, het was even herkenbaar weer Heemstede, ik waande me weer even tussen dat tuig in die kneuterige omgeving met veel pretenties in de villa's. Ook al was de landing wat lullig, ook deze jongen komt er wel. Zelfbenoemd of niet...





Commentaar?

OU
De Open Universiteit biedt sinds gisteren (5 december uiteraard) gratis cursussen aan. Op dit moment zijn er drie beschikbaar: starten met programmeren (een introductie in Java), duurzame ontwikkeling en over de werking van het recht. Dat laatste lijkt me helemaal niks, maar die andere twee dingen zijn best interessant. Dat ga ik eens beter bestuderen.

Sinterklaas bracht behalve dit mooie cadeautje van de OU ook een chocoladeletter,fietshandschoenen, kaarsjes in de vorm van zwarte hertenkoppen (speciaal voor bij het bruine overhemd), een boek over de middeleeuwen en een prachtige sjaal. Een geslaagde Sint mag ik wel zeggen.

Commentaar?

Commentaar?

Waterleidingduinen
Vandaag weer eens een stukje autogereden. Het werd tijd, want hij stond alweer 2 weken stil, iets dat bij onze auto de grootste veroorzaker is van mankementen. Ik dacht, ik rij naar de Oase, één van de ingangen van de Waterleidingduinen. Om half 2 mocht ik mij vervoegen in een heuse stadsfile op de Slotermeerlaan. Ik roep vaak dat de auto een steeds meer achterhaald vervoersmiddel wordt omdat je niet meer weet hoe laat je ergens aankomt. De hardnekkige conservatief (hiermee onderscheid je het kaf van het koren) zal dan stellen dat je "eerder van huis moet gaan", maar die stelling gaat niet meer op wanneer je niet meer weet of je er 1 of 3 uur over gaat doen. Niet iedereen kan om 4:00 wegrijden van huis. Dichter bij je werk gaan wonen of vice versa is natuurlijk de echte oplossing, maar dat past weer niet zo goed in het marktdenken. De tijd zal leren dat een moderne spoorvariant het zal winnen, dat kan niet anders.
Hoe is het dan mogelijk dat er zo'n prachtig stuk(je -moet ik dan toevoegen) natuur in die volle Randstad ligt: de Waterleidingduinen. Ik heb met Sytze vandaag een stukje rondgehobbeld. Met een schep en z'n dinogereedschap, want we gingen overblijfselen van dino's opgraven. En of dat al niet genoeg was speelde Sytze daarbij Asterix en ik was vanzelfsprekend Obelix. Een eventuele vondst zouden we kunnen verkopen aan de Romeinen, want die houden wel van bijzondere dingen. En ondertussen kan je genieten van het landschap, dat in de herfst naar mijn mening op z'n mooist is. "Snel weer een keer" denk ik dan iedere keer.

Deze foto is van Henk Verdonk, zie ook hier.

Commentaar?

Dertig procent
Uit onderzoek blijkt dat dertig procent van de jongeren onder de 30 jaar een strafblad heeft. Ik hoorde het op de radio en na enig zoeken vond ik het hier op internet. Laten we ervan uitgaan dat het klopt (want het bedrijf dat heeft onderzocht is voor zover mij bekend niet vies van belangenverstrengeling en het imago van de krant kent iedereen met een pietsie historisch besef). Dat is dus de generatie nix of nul, zoiets heet het geloof ik, en daarvan ben ik de voorman want ik ben 40. En het gaat om de groep 20-40 jaar. Die zijn verloren. Geen idealen, geen houvast, niks om voor te werken, alles is er, het lijkt alleen maar slechter te kunnen gaan. Hou maar op, het is niks. Dus ga je een beetje zuipen, een beetje blowen, werken onder je niveau, lekker ongeïnteresseerd zijn. Op sommige vlakken gaat dit inderdaad voor mij op. De mensen na mij hebben dit dus geperfectioneerd. Maar geen zorg, ik hoorde kortgeleden bij een cursus dat de groep jongeren onder de 20 de Einstein Generatie wordt genoemd. Ik weet niet precies waarom, maar het klinkt lekker positief, dat mag ik wel. Wacht, ik tik het even in de zoekmachine. O, het is generatie X, geboren tussen 1960 en 1985. Het is toch erger met me gesteld dan ik dacht als kind uit 1966. Hier staat een plaatje.

1966

Commentaar?

De uitslag
Ik heb GroenLinks gestemd en daarmee heb ik op een kleine partij gestemd. Zo mag je een partij toch noemen die minder stemmen haalt dan de Partij voor den Vrijheid. Ik heb ontzettend veel analyses gehoord, maar ik miste toch de eenvoudige vaststelling dat meer mensen zich druk maken over moslims dan over het milieu. Ten onrechte lijkt me. Milieu staat erg ver weg van de traditionele partijen. Maar de samenleving krijgt natuurlijk de partijen en daarmee de programma's waar het om vraagt. Dus zijn onderwerpen als hypotheekrente en AOW belangrijker.

Een fraaie foto van de CDA-site. Kijk 'm lachen...



Commentaar?

Zwevende kiezer
Vroeger stemde ik altijd op de Partij van de Arbeid. Mijn bedovergrootouders (toen het eindelijk mocht) en mijn overgrootouders stemden SDAP, mijn grootouders SDAP en daarna PvdA, mijn ouders stemden PvdA (alhoewel mijn vader ook de vorige keer al op de SP stemde) en ik (dus?) ook. Met de paplepel was het ingegoten: God bestaat dan misschien wel, maar we stemmen toch PvdA. Een paar maanden geleden besloot ik bij de verkiezingen van komende woensdag geen PvdA meer te stemmen. Waarom? Vanwege het ontbreken van de milieuparagraaf, feitelijk de enige paragraaf die er inmiddels écht toe doet. Met dat gedachtengoed ben je ver in de minderheid, dat weet ik, en oogst je veel hoon en boegeroep. Een softie ben je. Een idealist. Zo iemand waar iedereen zogenaamd veel respect voor heeft, maar die ondertussen eigenlijk wordt uitgelachen. "Bio? Allemaal volksverlakkerij". "Met het openbaar vervoer? Zeker tussen al die stinkerds. En altijd te laat." Zo gaat dat. Onzin natuurlijk.

Ik heb over de SP getwijfeld. Zij gaan misschien iets in de melk brokkelen qua nieuw beleid. Maar niks over milieu. Logisch, milieu is niet erg hip en dat past niet zo bij de SP. Dus toch maar niet. Ik heb ook altijd wel sympathie gehad voor D'66 en ook voor Pechtold, maar D'66 heeft het slecht gedaan de afgelopen ruim 3 jaar. Daar kan ik dus niet op stemmen. Het is dus GroenLinks geworden en gewoon op de nummer 1 van de lijst. Klaar.

Commentaar?

De Kift stond opeens gepland in Desmet, de oude Amsterdamse bioscoop aan de Plantage Middenlaan. In Club 3voor12 presenteerde De Kift de nieuwe Cd, genaamd '7'. Ik was nog net op tijd om een plekkie voor 2 mensen te reserveren; na mij waren nog 3 plekkies beschikbaar. En zoals wij (mijn vriendin en ik) eigenlijk wel hadden verwacht liet De Kift ons niet in de steek. De nieuwe Cd is wederom een meesterwerkje geworden voor De Kift-liefhebber. Want De Kift, daar ben je óf overtuigd vóór óf overtuigd tégen. En zo zal het ook met deze Cd weer gaan. En opnieuw in een feestelijke verpakking. Waren eerdere Cd's verpakt in een sigarenkistje, een plakboek met -plaatjes, een fotolijst, nu zit het in een postpakje. Fraai hoor. 30 november in Paradiso, zijn we er natuurlijk weer bij.



Commentaar?

Berlijn
Alweer wat weken geleden bezocht ik Berlijn. Om me te kunnen oriënteren bracht ik twee boekjes met me mee. Het ging om De Dominicus Stedengids: Berlijn door Frans T. Stoks (2e druk, 2003) en Capitool Reisgidsen: Berlijn (7e druk, 2006). In de trein (ik prefereer de trein zeer boven het vliegtuig, al is het duurder en doe je er zes uur over) had ik de boekjes redelijk uitgebreid bestudeerd. Ik besloot de eerste te gebruiken wanneer ik erop uit ging en de tweede alleen bij de voorbereiding. Opvallend vond ik de bewering dat Berlijn zo vreselijk kosmopolitisch is, zich een plaats verwervend tussen de meest hippe steden en nog zo wat van die beweringen. Prima, het is goed wanneer dat over je wordt gezegd. Je zou er niet van opkijken wanneer je louter verschillende talen hoorde en in sommige delen meer Engels dan Duits. Nu wil het dat ik de eigenaardige eigenschap heb ontwikkeld heel goed talen te herkennen. Ik zou niet kunnen zeggen waarom. Voor zover ik weet heb ik geen talenknobbel -maar het kan ook heel goed zijn dat ik mentaal dermate lui ben dat ik die knobbel nooit gevonden heb. Net als alle andere knobbels. Op één na dan, want ik heb nageslacht, dat pakken ze me niet af. Maar daardoor let ik vaak op wat voor talen ik hoor. Nu, ik kan u verzekeren dat in Berlijn bovenal, en buiten Kreuzberg bijna alleen, Duits wordt gesproken. Duits, Duits en nog eens Duits. Natuurlijk ben ik anderstalige toeristen tegengekomen, sure as hell, maar dat waren echt toeristen.

In Amsterdam fiets ik dagelijks de volgende route: Witte de Withstraat, Kinkerstraat, Bilderdijkkade, Jacob van Lennepstraat, Bilderdijkstraat, Eerste Constantijn Huygensstraat, Van Baerlestraat, Roelof Hartstraat, Ceintuurbaan, Dusartstraat, Van Ostadestraat, Ferdinand Bolstraat, Van Rustenburgerstraat, Van der Helstplein en dan de Karel du Jardinstraat. Terug neem ik een andere route (voor de afwisseling, getverderrie): Karel du Jardinstraat, Lutmastraat, Cornelis Troostplein, Pijackerstraat, Van Hilligaertstraat, Stadionweg, Reijnier Vinkeleskade, Bartholomeus Ruloffsstraat, Obrechtplein, Jacob Obrechtstraat, Van Eeghenstraat, Vondelpark, Kattenlaan, Overtoom, Jan Pieter Heijestraat, Kinkerstraat, Witte de Withstraat. En ook dan let ik altijd op wat ik hoor: nu ik hoor weinig Nederlands, soms helemaal geen Nederlands tot ik op mijn werk kom. Allerlei talen hoor ik, waarbij Engels de boventoon voert. En de mensen die ik dat zie doen zien er niet uit als toeristen. Met kinderen in de Bobike of in de Fietsfabriekfietsvoorbak. Of hardlopend in het park. Of met de zware werktas.

Wat ik maar wil zeggen: Berlijn is wel veel leuker en groter, maar daarmee niet vanzelfsprekend beter. Ik denk daar vaak aan in deze verkiezingstijd waarin zo vaak wordt geroepen dat het hier allemaal zo kl*te is en dat er achteruitgang is. Dat soort dingen. Maar Amsterdam lijkt mij véééél kosmopolitischer dan Berlijn, zo heb ik dat ervaren. En waarom komen al die mensen hier wonen en werken als het zo slecht gaat. Dat gaat niet samen. Het lijkt me prima te gaan met Amsterdam.

Commentaar?

De Kift speelt de 30 november in Paradiso. Op 1 november spelen ze op het Motorschip Stubnitz, dat klinkt verrassend, maar op de site zie ik een in (ook nog) slecht Engels opgesteld weinig uitnodigende aankondiging op een pretentieus ogende maar niet zo lekker werkende site... Of is dat nu eenmaal
de Jonge Kunst? (-: Enfin, op de boot is een try-out voor 10 euro en Paradiso vraagt voor een Echt Optreden 15 euro. Of De Kift gaat met haar tijd mee of ik heb de inflatie weer eens onderschat. Ze spelen "7", zo heet de nieuwe plaat.

21 oktober jl. speelden ze een try-out in Brussel. Wij waren toen op weg naar de Belgische Ardennen en wie troffen wij in de het Laatste Vlaamse Wegrestaurant voor Brussel?? Inderdaad, De Kift. Grappig toch?

Commentaar?

Vervolg van 18 september

Rouaan
Of Rouen. De stad die de meeste Nederlanders vermoedelijk alleen kennen van doorheen rijden op weg naar het Zuiden. Rouen is een belangrijke stad in Normandië met een lange geschiedenis. De Romeinen noemden Rouaan Rotomagus en in de 3e eeuw werd Rouaan een bisschopsstad.

Rouaan stond op de lijst omdat Jeanne d'Arc in deze stad een jaar gevangen zat, werd berecht en op de brandstapel gezet; op de place du Vieux-Marché. Rouaan kent een aantal zeer interessante bezienswaardigheden. Omdat we maar één dag in Rouaan verbleven hebben we alleen het Museum van de Schone Kunsten en de Tour de Jeanne d'Arc (of Donjon) bezocht. Verder is het een prettige stad om doorheen te lopen. De kathedraal, de abdijkerk Saint-Ouen, het Gros Horloge (de grote klok), de varkwerkhuizen, de eerder genoemde musea, stuk voor stuk bezienswaardigheden. En Rouaan us helemaal niet zo ver weg.

Vervolg van 1 september

Honderdjarige oorlog
Ongeveer een jaar na Azincourt erkende Jan zonder Vrees, de hertog van Bourgondië, Hendrik V als koning van Frankrijk. In 1417 ging Hendrik opnieuw op pad in Frankrijk en veroverde Normandië. Er kwamen onderhandelingen tussen Hendrik V en Karel VI.

Die werden geregeld door Filips de Goede, de zoon van de inmiddels overleden Jan zonder Vrees. Dit mondde uit in het Verdrag van Troyes waarin de inmiddels zwakzinnige Karel VI besloot -mede bedacht door zijn echtgenote Isabella van Beieren- besloot zijn dochter Catharina uit te huwelijken aan Hendrik, Hendrik te benoemen als Franse kroonprins en het bewind over Frankrijk alvast uit te besteden aan Filips de Goede en zijn makker Hendrik.

Hendrik overleed echter op 31 augustus en Karel VI op 21 oktober 1422. Het was de inleiding tot een onduidelijke periode. Deels zou je kunnen zeggen dat Karel VII, in 1422 waarschijnlijk 19 jaar oud, koning was van Frankrijk. Het deel van Frankrijk boven de Loire en Cascogne werd bestuurd door de Engelsen en de Bourgondiërs. Hier was feitelijk Hendrik VI koning. Die was in 1422 8 jaar oud, maar hij werd erkend door Bourgondië. Hendrik werd in 1429 gekroond als koning van Engeland. In dat jaar diende in Frankrijk zich het fenomeen Jeanne d'Arc aan, zo mag je haar gerust wel omschrijven.

Zowel in Chinon als in Loches staan onderkomens van Karel VII tijdens de 'noordelijke bezetting'. In Chinon kwam Jeanne Karel VII voor de eerste keer opzoeken. De stad Chinon heeft dit onderstreept door een groot beeld van Jeanne -nog altijd omringt door een keurig aangeharkt en onderhouden bloemperkje.
Loches, overigens een prachtig stadje, is de stad waar Jeanne Karel overhaalde zich in Reims te laten kronen.
Na de dood van Jeanne heeft Karel enige tijd de kat uit de boom gekeken. In 1435 besloot Filips de Goede weer de kant van Frankrijk te kiezen hetgeen uiteindelijk leidde tot de ondergang van de Engelse aspiraties op het Europese vasteland.

Wordt vervolgd met Rouaan.

Meer foto's onder foto's in de startpagina.

De honderdjarige oorlog
Het idee van een reisje naar Frankrijk was een aantal plekken bezoeken met een link naar de honderdjarige oorlog. Je zou kunnen zeggen dat het moment dat de Engelse koning Edward III de Franse koning Filips VI laat weten recht te hebben op de Franse troon het begin van de honderdjarige oorlog is. Dat is 1337.
In 1453, dus 116 jaar later, versloegen de Fransen de Engelsen in de Slag bij Castillon. Daarmee werd Guyenne weer volledig Frans. De Engelsen hadden nu geen gebied meer in Frankrijk, de oorlog was hiermee ten einde.

In de tussentijd bestond de oorlog voornamelijk uit door Frankrijk trekkende plunderende Engelse troepen. Ook werden vaak steden belegd, maar dit was niet de meest favoriete bezigheid van de Engelsen. Maar het moest wilde de oorlog echt gewonnen kunnen worden.
Natuurlijk probeerden de Fransen bij tijd en wijle de Engelse troepen de stoppen. Wanneer ze elkander troffen leidde dit tot een veldslag, waarbij met uitzondering van de laatste 30 jaar het Franse ridderleger ondanks een numeriek overwicht iedere keer in het stof moest bijten tegen het veel beter georganiseerde en meer gedisciplineerde Engelse leger. Zo ook bij de meest bekende slagen op land: Crecy (26 augustus 1346), Poitiers (8 augustus 1356) en Azincourt (25 oktober 1415). (Ik verwijs graag naar Wikipedia, maar in Azincourt staat een museum.)

Ons bezoekje was natuurlijk niet heel erg gericht, dan moet je heel Frankrijk rondreizen. We besloten eerst naar Crecy te reizen om te bekijken wat er nog te zien was.

Crecy-en-Ponthieu is een plaatsje in Noord-Frankrijk (Picardië) en telde in 1999 1611 inwoners. Nabij Crecy vond in 1346 de eerste grote veldslag plaats tussen de Engelsen, geleid door koning Edward III en zijn zoon kroonprins Edward van Woodstock (bijgenaamd de Zwarte Prins) en de Fransen, geleid door koning Filips VI. De Fransen besloten halsoverkop aan te valllen en stuurden als eerste de slecht geprepareerde Genuese boogschutters richting de Engelsen. Zij liepen in een regen van pijlen, de verliezen waren groot en ze trokken terug. De Franse cavelerie besloot daarop de Engelse linies te bestormen, daarbij hun eigen voetvolk onder de voet lopend. Het Engelse leger was in drie groepen verdeeld en met name het deel van de Zwarte Prins kreeg het flink te verduren, maar hield stand. Aangezien de aanvallen veel mensen het leven kostte en de Engelse boogschutters efficiënt pijlen bleven afschieten -in een veel groter tempo dan de met kruisbogen bewapende Genuezen- konden de Engelsen uiteindelijk de slag winnen.
Natuurlijk was Frankrijk door deze nederlaag niet overwonnen, maar de Engelsen kregen door het innen bij Crècy het idee dat de oorlog echt te winnen zou zijn. Een langdurig conflict was geboren.

In Crècy is op een aantal manieren aandacht besteed aan deze historische gebeurtenissen.
Ten eerste staat er op het centrale pleintje van Crècy een gedenkteken voor Jan de Blinde (of van Luxemburg of van Bohemen), de koning van Bohemen. In 1339 liep hij tijdens een kruistocht tegen Litouwen een oogziekte op waardoor hij blind zou worden. Ook blind was Jan niet vies van een vechtpartijtje en vocht bij Crècy mee met de Fransen. Omdat Jan serieus mee wilde doen liet hij zich temidden van 12 ridders, die allen met een touw aan hem vastgebonden waren, naar de kern van het slagveld brengen. Jan en alle 12 ridders zouden sneuvelen.
Ten tweede staat waar de zogenaamde Moulin Edouard III zou hebben gestaan een uitzichttoren. Deze biedt uitzicht over het vermeende slagveld. In ieder geval was dat zo in de tijd van Edward III, want op de plek van de toren stond toen een molen waaruit Edward zijn troepen instrueerde.
Ten derde werd de kerk van Crècy gebruikt als uitzichtpunt door de Fransen.
Ten slotte is er een klein museum met enige informatie over de slag.

Vanzelfsprekend bezochten we ook Azincourt. Azincourt ligt misschien een kilometer of 30 ten noorden van Crècy en opmerkelijk genoeg vond ook hier in de honderdjarige oorlog een veldslag plaats, maar dan in 1415, dus 69 jaar later. Met opnieuw een kleiner Engels leger dat een groter Frans ridderleger wist te verslaan, waarbij opnieuw de zogenaamde lange bogen een belangrijke rol speelden. De Engelsen werden geleid door Hendrik V, de Fransen door connetable (maarschalk) Charles d'Albret. De Fransen werden vernietigend verslagen. Azincourt heeft er meer werk van gemaakt dan Crècy, met name omdat er meer Britse interesse is. Er is een historisch centrum met aandacht voor de slag. Er is veel informatie en een -moet ik bekennen- prachtige multimedia-presentatie. Waarmee men natuurlijk op de nieuwe mens mikt, maar ik ben bang dat daarvoor dit soort historische zaken een te groot beroep blijft doen op het vermogen tot verbeelding, hoe erg je ook je best doet te visualiseren. Daarvoor zijn de feiten eenvoudigweg te onzeker. Even buiten het dorp staat een gedenkteken. Marcel en ik waren er in 2004 ook al eens (en Sytze ook, maar die was toen 3, hij zal er niet veel meer van weten) en toen werden we ondervraagd door studentes die een onderzoekje deden naar de bezoekers en hun mening over wat ze daar aantroffen. Wij vonden de uitleg te matig en het geheel slecht onderhouden. En er moet gezegd worden: men heeft er echt wat aan gedaan, het zag er mooi uit. Het mooiste vonden we de rij gefiguurzaagde boogschutters.

Na Crècy & Azincourt besloten we een bezoek te brengen aan Chinon, een stadje aan de Vienne, vooral bekend door wijn. Chinon heeft circa 8.000 inwoners. Het stadje wordt gedomineerd door het koninklijke fort. Het kasteel bestond al, maar werd door Henry II Plantagenêt, de graaf van Anjou die in 1154 werd gekroond tot koning van Engeland, herbouwd en uitgebreid. In 1205 werd het kasteel eigendom van het Frans koninklijk huis. Dauphin Karel VII vestigde zich in 1418 in Chinon. Parijs was bezet door de Engelsen. In 1429 bezocht Jeanne d'Arc hier Karel om hem te vragen de Engelsen tegemoet te treden. Want hoe zat het ook alweer?


Lees boven verder.

Uitgebreid zal ik terugkomen op de korte reis langs plekken met een link naar de honderdjarige oorlog. Deze heb ik vorige week voltooid. De komende tijd staat Denemarken op het programma. Ook daarop kom ik natuurlijk terug.

1. Radiohead - O.K Computer (1997)
De plaat die ook ik geweldig vond. Tot ongeveer het jaar 2000. Toen was ik er wel klaar mee. Deze plaat kon nooit zo beklijven als The Beatles, The Doors en later bijvoorbeeld Nirvana. Voor mij een onbegrijpelijke zaak dat dit op 1 staat. Zelfs bij deze verkiezing.
2. Nirvana - Nevermind (1991)
Hé, daar zal je ze hebben. Een stuk beter. Mijn mening ja. Ik ben deze plaat altijd blijven draaien.
3. Pink Floyd - Dark Side of the Moon (1973)
Weet ik niets van.
4. The Beatles - The Beatles (White Album) (1968)
Mooie plekken, maar eigenlijk gewoon nummer 1 gelijk met de volgende.
5. The Beatles - Revolver (1966)
6. Velvet Underground and Nico - The Velvet Underground and Nico (1967)
Sunday Morning staat me het meeste bij. Wat een geweldige plaat!
7. Jeff Buckley - Grace (1994)
Dit vindt vooral moeders erg goed. Ze heeft ook al die latere uitgaven. En dat bedoel ik ook zo: een plaatje voor de dames. Dus prima dat het hier staat.
8. The Beatles - Abbey Road (1969)
Zie commentaar bij 4.
9. dEUS - Worst Case Scenario (1994)
Het Belgische dEUS ueber alles hoor. Je kon niet kiezen voor In a Bar Under the Sea (met het meesterlijke Theme from Turnpike) en dat is de betere van de twee.
10. The Beach Boys - Pet Sounds (1966)
Ja, de CD kreeg ik 2 jaar geleden voor mijn verjaardag. Heel aardig, maar lang niet alle nummers.
11. The Jimi Hendrix Experience - Are You Experienced? (1967)
Ik heb niet in alles voldoende ervaring. De meester had dat wel. Maar zijn muziek kan me lang niet altijd bekoren. Een paar klassiekers, zeker.
12. Red Hot Chili Peppers - Blood Sugar Sex Magik (1991)
Hele leuke CD en daar laat ik het graag bij. Ik gun deze jongens mooie plaatsen in de lijsten, maar denk dan toch eerder dat in dit genre de pionier Sly Stone hier hoort te staan.
13. Radiohead - The Bends (1995)
Zie het commentaar bij 1. Radiohead heeft een soort hardnekkige fanclub die ik verdenk van het gebruik van geautomatiseerde stemmachines om hun groepje hoog in lijstjes te krijgen. Dit geldt volgens mij bijvoorbeeld ook voor Coldplay. Omdat het vaak toch een beetje nerds zijn. Begrijp me overigens niet verkeerd, ik vind Radiohead vele malen beter dan Coldplay. Dat vind ik namelijk niks.
14. The Doors - The Doors (1967)
Mijn nummer 1, dus daar wil ik niet zoveel aan toevoegen.
15. David Bowie - The Rise and Fall of Ziggy Stardust & the Spiders from Mars (1972)
Ook leuk, maar zoals gezien gaat mijn voorkeur uit naar Station to Station.
16. Joy Division - Unknown Pleasures (1979)
Terecht. Viel bij mij net buiten de top 5.
17. Crosby, Stills, Nash and Young - Déja Vu (1970)
Weet ik niets van. Heeft me nooit iets gedaan.
18. Bob Dylan - Blonde on Blonde (1966)
Mooie teksten, kan niet anders zeggen, maar ook niet iets dat ik maandelijks opzet.
19. Smashing Pumpkins - Siamese Dream (1993)
Jajajaja. Wat moet we daar nu weer mee. Waarom dan niet Mellon Collie? Ik ben helaas een beetje klaar met de SP.
20. The Smiths - The Queen is Dead (1986)
Misschien is 20 dan een wat lage notering voor The Smiths (Panic in the streets of London...), maar ook wel weer te begrijpen, want bedenk het volgende. Ze vallen ook bij mij buiten die top 5. Kijk, ik vind de Smiths een geweldige band. Het is bij ons absoluut de meest gedraaide muziek, vooral in de auto. Maar dat is verzamel hé. Ik zou geen album eruit willen laten springen. Had dat wel zo geweest hadden de Smiths op nummer 1 gestaan. Met Stip en een Griffel! Dat verklaart gelijk deze 20ste plaats.








Commentaar?

Omdat het vrijwel uitgesloten is dat een Nederlander een touretappe wint dit jaar, was het vandaag een mooie dag omdat een renner van de Rabobankploeg vandaag in Caen wist te winnen. Oscar Freire, de drievoudige wereldkampioen klopte Boonen en McEwen in de sprint.

Maar ik wilde het over iets heel anders hebben. Kortgeleden kon je op de muziekafdeling van de VPRO internetpagina, 3v12, de beste elpee aller tijden kiezen. Ik weet eigenlijk niet mee welke het is geworden en kan het op de pagina van de VPRO ook niet meer terugvinden, maar ik wil u mijn lijstje niet onthouden. Deze lijst is gekozen uit een lijst van een paar honderd elpees aangereikt door de redactie van de internetpagina. Ik zal eens nadenken over een lijst wanneer ik dit niet zal doen. Maar dat laatste is erg moeilijk, er is zoveel. Hieronder staat de top5 die ik heb ingestuurd:

1. The Doors – The Doors 1967
2. David Bowie – Station to Station 1976
3. Pixies – Surfer Rosa 1988
4. Echo and the Bunnymen – Crocodiles 1980
5. Big Black – Atomizer 1986

't Is een fraai lijstje, niet?

Commentaar?

Redenen om niet meer te stemmen (1)
Deze week weer twee redenen.
1. De slapstick rondom het duo Hirsi"what's in a name" Ali en Rita "regels zijn regels" Verdonk. Nadat onze, volgens henzelf, slecht betaalde parlemetariërs er heel veel uren aan hadden besteed was de uitkomst: er is niets. Ali had haar naam om boterzachte niet bewijsbare redenen mogen gebruiken (een naam die ze als zeer klein kind kort gehad schijnt te hebben, dat niet bewezen kan worden, dat volgens de wet van Soedan mogelijk schijnt te zijn). Ze schreef een brief waarin ze aangaf niet een verkeerde naam te hebben gebruikt, maar nu wel anders te heten. Zoiets. Had ze niet moeten zeggen, want daarmee riep ze problemen over zichzelf af. Op deze wijze werd Verdonk mooi vrijgepleit. Wat een belachelijk komedie. Een schande dat hier het volledige parlement zolang mee is belast en het publiek mee is lastiggevallen. Of moet politiek echt verworden tot een soap?
2. Minister Hoogervorst (hé alweer een VVD'er) zet zichzelf graag neer als het beste jongetje van de klas. Het is een typische VVD'er. Typische VVD'ers denken dat ze altijd gelijk hebben en gebruiken vooral het argument dat de markt het leven op een hele eenvoudige voor iedereen begrijpelijke manier bepaald. En omdat een echte VVD'er daarvan en -voor is hebben ze altijd gelijk. Kijk maar naar Verdonk en Ali. Uiteindelijk hebben zelfs zij allebei gelijk! Hoe krijgen ze het voor elkaar. Binnen de VVD lopen allemaal hele slimme mensen rond, althans dat wordt gezegd. Rutte (deed wel heel lang over zijn geschiedenisstudie) is op z'n minst hoogbegaafd. Gymnasium-A. Hmmm. Hoogervorst studeerde (ook al) geschiedenis. Maar hij studeerde wel af in een tijd dat universitaire diploma's werden weggegeven, namelijk in 1981. Een minpuntje. Gelukkig voor hem studeerde hij daarna ook nog aan de Johns Hopkins University in Washington DC en behaalde de graad 'Master of arts, international relations'. Geen idee wat het is, maar het zal wel heel bijzonder zijn. Dan verwacht je wel wat. (O ja, Verdonk studeerde sociologie. Allemachtig wat ontzettend soft zeg.) Nu ja, die Hoogervorst vond dat de marktwerking de zorg goedkoper en beter moest maken. Net als de energievoorziening en het openbaar vervoer. Het probleem met deze mensen is dat ze niet begrijpen dat de VS kapitalistisch is. En kapitalisme is vrije markt met zeer strenge regels die nauwkeurig door een efficiënte overheid gehandhaaft moeten worden. Alhier doet Europa dat. Nou ja, u voelt hem al. De vrije markt leidt hier tot monopolisme. Zolang er formeel 2 bedrijven zijn vindt de overheid het wel best.

Mijn vriendin en ik kregen vorig jaar een vergoeding voor onze particuliere verzekeringen. Het verschil was voor mij en zoon S. was €70,- en voor mijn vriendin ook zoiets. Nu betalen we ieder €100,- per maand. En zoals al bekend komt er volgend jaar € 100,- per jaar bij. Voor hetzelfde! €660,- ingeleverd voor een jaar. Natuurlijk omdat de concurrentie vorig jaar de premies omlaag heeft gedrukt. De verzekeraars zijn elkaar nu gaan opkopen, met als gevolg dat we de rekening nog wel krijgen. En dan nog maar eens zien of het bij €100,- blijft. Hoogervorst heeft ons gewoon knollen voor citroenen verkocht. Bij ons thuis noem je dat een jokkebrok, maar omdat het om serieuze zaken gaat noemen we hem toch maar gewoon een liegbeest. O, hij zal zijn ongelijk nooit toegeven, dat zal een politicus nooit doen (ongeacht de politieke kleur hoor) over een ietwat abstracte zaak, maar ondertussen weet iedereen dat de overheid steeds meer geld verdeeld richting huizeneigenaars en goed opgeleide tweeverdieners. Want volgens mijn berekeningen en salarislogica zijn daar de voordelen behaald. Mensen die voor 1 januari 2006 particulier waren verzekerd en daar geen vergoeding voor kregen. Is dat nu de core business van de overheid? Als ik de VVD-politici (en CDA'ers trouwens ook) hoor afgeven op de overheid moet ik altijd denken aan Denemarken. Waar ik wel eens kom. Daar is misschien de overheid efficiënter, maar ondanks dat de mensen veel meer belasting betalen en lekker nog betalen met die rare kroon is het land zichtbaar welvarender en beter geregeld dan Nederland. Hoe kan dat nu toch? Dit land zou toch allang failliet moeten zijn? Of zorgt de overheid misschien gewoon voor meer arbeidsparticipatie onder vrouwen door door de staat geregelde goede goedkope kinderopvang? Of is het onderwijs misschien veel beter omdat alweer die vermaledijde enge overheid veel investeert in het onderwijs en kinderen (als je in Denemarken naar de basisschool gaat krijg je een laptop van de staat). Misschien is het wel gewoon "Deense beschaving" en luisteren we hier gewoon teveel naar die malle Eppies die gesteund door de vastgoedmaffia allerlei politieke invloed proberen binnen te halen. En daarmee van Nederland steeds meer het kneusje én het riool van Europa maken. Bedankt!

Stemmen helpt niet meer, want de PvdA is ook allang om. En zolang blijf ik thuis en probeer gewoon door schaakles te geven en veel met andere dingen mee te helpen op de school van mijn zoontje de beschaving tegen de Malle Eppies van de VVD in een dienst te bewijzen.

Commentaar?

Commentaar?

Het stand: IJmuiden of Langvelderslag?
De zomer was weer even in het land. Toen ik nog jong en mooi was ging ik altijd naar het strand van Zandvoort. Ik woonde in Heemstede en Zandvoort was slechts 7 kilometertjes verderop. We hebben het over de jaren '70 en begin '80. De drukte was nog geen probleem, de idiote proleterigheid viel me nog niet zo op (of was misschien ook wel wat minder indrukwekkend aanwezig). Wel stond er op mooie dagen al een dikke file op de Zandvoortselaan. Nu nog, alleen begint de file nu ergens op A9 en de Haarlemmerweg tussen Haarlem en Amsterdam.

In de huidige tijd twijfelen we vaak tussen Langevelderslag en IJmuiden. IJmuiden heeft meer te bieden maar dit jaar de parkeertarieven met meer dan 100% verhoogd. En dan zit je met een tarief van € 2,38 per uur, wat meer is dan bij ons voor de deur in de Baarsjes. En dat is binnen de ring van Amsterdam. Langevelderslag kent een tarief van € 2,-. Voor de hele dag hé. Dat is nogal een verschil. En je wordt op mooie dagen ook nog ontvangen door een parkeerwachter. Die hebben ze in IJmuiden (let op: de gemeente Velsen) ook al wegbezuinigd.

Wat zo fijn is aan IJmuiden is dat het strand heel breed is en dat er een mooi stukje 'wetland' ligt tussen de eerste en de tweede duinenrij. Met kleine kinderen daar doorheen lopen is een echt avontuur. Het beste lijkt me om tussen oktober en april het bij IJmuiden te houden -daar is in ieder geval één strandtent het hele jaar open en zijn die stomme kleine vakantiehuisjes er niet- en in de zomer gewoon naar Langevelderslag te gaan. Op mooie dagen in het weekend pas laat in de middag, dat dan weer wel.

Hoogovens!
Hieronder een foto van Hoogovens -schijnt tegenwoordig anders te heten. Ik heb daar in 1987/1988 stage gelopen, als medewerker van de afdeling personeelszaken van het Researchlaboratorium. Ik heb daar een geweldige tijd gehad! Het was indrukwekkend! Een geweldig bedrijf vond ik het. Ik heb na mijn studie nog een open sollicitatie gestuurd, maar ben nooit aangenomen, helaas.

Gastenboek

Limburgs Mooiste
Heden was het weer tijd voor Limburgs Mooiste, een fietstocht in Zuid-Oost Limburg. Mijn vriendin en ik hadden eerder, in april, de 150 kilometer bij de toerversie van de Amstel Gold Race gereden. We reden hier de 105 kilometer, omdat er meer geklommen moest worden, 18 klimmetjes in totaal. Voor mij persoonlijk werd het best een zware tocht omdat de temperatuur opliep tot boven de 30 graden. En daar houd ik niet zo van. Ik kreeg meteen moeite met eten, toch al niet mijn sterkste punt, en de hongerklop achteraf was gemeen. Hoofdpijn en kippevel, niet zo fijn. Fietsvriend Jano hielp me weer op de been met twee koppen tomatenbouillon (waarvoor erg veel dank). Nadat ik eerst wat vast voedsel eruit had gegooid. Bah.

Mijn vriendin reed de tocht rustig uit op haar trouwe Koga inmiddels 18-jarige randonneur. Maar naar aanleiding van deze tocht, die ik als veel zwaarder dan de Gold Race heb ervaren, heeft ze toch besloten een ander fietsje te gaan kopen en wel een racefietsje. Daarbij de oude Koga trouw blijvend voor de fietsvakantie... Na wat speuren is haar oog gevallen op de Trek 1400. Want meer dan €2000,- betalen voor een racefiets vinden wij een beetje belachelijk. We zijn geen Basso's. Maar ze twijfelt toch nog een beetje.

Amsterdam-Epe op de fiets
Een mooi lang weekend, dus besloten we met het gezin naar de Veluwe te trekken. Traditiegetrouw stapte ik op mijn fietsje. Wij verblijven doorgaans ergens in de buurt van Emst, dus een enkeltje Amsterdam is circa 100 kilometer. Op diverse manieren een heel prettige route, met name dankzij het uitstekende fietspadennet in Nederland.
De heenweg wilde ik via Harderwijk. Hiervoor hield ik eerst vanuit Amsterdam Almere en daarna Zeewolde aan. Ik wilde in de buurt van de Hoge Vaart uitkomen in Flevoland, want dat is prettig fietsen, ook nog door wat bos en sowieso weinig verkeer. Maar ik wist niet goed wanneer het water te verlaten, dus bleef fietsen tot ik plots op een bekende plek kwam: de Eemmeerdijk. Ik was te ver doorgereden. Ik besloot toen maar op de dijk te blijven en langs de windmolens te fietsen. Wind mee, dus de snelheid lag al snel boven de 40, dan wil je wel. De regen speelde dan ook niet echt parten. Aan het einde van de dijk begint de Slingerweg. Op mijn randonneur fiets ik graag langs de groene route langs het Nijkerkernauw richting de Nijkerkerweg. Op de racefiets is dat echter niet te doen, het is niet geasfalteerd. Het is beter de Slingerweg te nemen. Wanneer nodig kom je dan met een omweg van 2 kilometer wederom op de Nijkerkerweg. Ik besloot echter Zeewolde aan te houden en linksaf de Schillinkweg op te gaan. Vervolgens rijd je vrij snel richting Zeewolde. Pas daar gaat de tocht weer langs het water en wel eerst langs de Zeewolderdijk en vervolgens de Knardijk tot aan Harderwijk.

Vanaf Harderwijk krijgt de tocht een heel ander karakter, want dan begint de Veluwe. Eerst linksaf de Newtonstraat in en bij de rotonde opnieuw naar links de Zuiderzeestraatweg op richting Nunspeet. Na een paar kilometer doemt plotseling een fietswegwijzer richting Elspeet op. Dit is de Molenweg. Hier rijd je onmiddellijk de Veluwe op. Daarna is het vrijwel alleen maar door het bos rijden, maar wel over redelijke paden. Bij slecht weer kan je hier prima rijden, bij mooi weer niet, want dan is het overladen met recreantenfietsers en die hebben het niet zo op hardrijders. Bij het binnenrijden van Elspeet was mijn Mees bedekt met een modderlaag, er moet een nadeel zijn. Maar fietsen in het bos maakt voor mij veel goed. In Elspeet rijd ik richting Vierhouten om vervolgens na een paar honderd meter de kroondomeinen op te draaien richting Epe.

WK Voetbal
Het wereldkampioenschap voetbal staat voor de deur. Voor mij betekent dat het bekijken van het Studio Sportjournaal, want daar zie je in korte tijd op welke idiote wijze niet interessante zaken tot wereldnieuws worden gemaakt. Onvoorstelbaar. Een vlekje op de kuit van Van Nistelrooij, een woordenwisseling van drieëneenhalve seconde tussen Van Bommel en Van Bronckhorst. En ga zo maar door.

Daadwerkelijk voetbalwedstrijden bekijken doe ik niet. Daar ben ik zeer terughoudend in geworden. Ik ben zelf een niet onaardige speler geweest, niveau amateur 1e klasse KNVB. In 1994 -ik weet het nog goed- sneuvelde ik tijdens een zaalvoetbalwedstrijd in het harnas. Een fatale stap deed mijn knie zo draaien dat alleen mijn achterste knieband nog op de normale plaats zat. De rest van de knie was aan gort. Nooit heb ik meer gevoetbald. 3 operaties en 12 jaar verder- fiets ik. Want fietsen en zwemmen zijn met mijn beperkingen de enige beoefenbare sporten. Ik heb vaak gedacht dat ik meer naar wielrennen ben gaan kijken door het fietsen. Maar dat is niet zo. Het heeft te maken met de wijze waarop het voetbal heden ten dage in de samenleving staat.

Ik vind het geen volkssport meer. Tenminste wanneer we het over het Nederlands elftal hebben. Of Manchaster United. Of Barcelona. Of Ajax. Ja zelfs Bayern begint concessies te doen. Natuurlijk zijn er nog sympathieke clubs over die óók geïnteresseerd zijn in de modale bezoekers en voetballiefhebber. Maar daar spelen niet de beste spelers. Want daar moet een club steeds meer geld voor hebben, dus moet je steeds meer alleen kijken naar mensen met geld en daarnaast wat aandacht schenken aan de aso’s die naar voetbal komen om fijn de autoriteiten uit te dagen.